พระเจ้าตะนินกันเหว่
พระเจ้าตะนินกันเหว่ တနင်္ဂနွေမင်း | |||||
---|---|---|---|---|---|
พระมหากษัตริย์พม่า | |||||
ครองราชย์ | 22 สิงหาคม ค.ศ. 1714 – 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1733 | ||||
ราชาภิเษก | 22 สิงหาคม ค.ศ. 1714 | ||||
ก่อนหน้า | พระเจ้าสเน่ห์มิน | ||||
ต่อไป | พระเจ้ามหาธรรมราชาธิบดี | ||||
พระราชสมภพ | ป. มิถุนายน ค.ศ. 1689 วันอาทิตย์, 1051 ME อังวะ | ||||
สวรรคต | 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1733 (44 พรรษา) วันเสาร์ ขึ้น 9 ค่ำ เดือน Nadaw 1095 ME อังวะ | ||||
ฝังพระศพ | 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1733[1] พระราชวังอังวะ | ||||
ชายา | Thiri Maha Mingala Dewi[2] Thiri Sanda Dewi Dhamma Dewi | ||||
พระราชบุตร | พระเจ้ามหาธรรมราชาธิบดี | ||||
| |||||
ราชวงศ์ | ตองอู | ||||
พระราชบิดา | พระเจ้าสเน่ห์มิน | ||||
พระราชมารดา | Maha Dewi[3] | ||||
ศาสนา | พุทธเถรวาท |
พระเจ้าทนินกันเว (พม่า: တနင်္ဂနွေမင်း, ออกเสียง: [tənɪ́ɰ̃ɡənwè mɪ́ɰ̃]) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งราชวงศ์ตองอูของพม่า ตั้งแต่ พ.ศ. 2257 ถึง พ.ศ. 2276 ในช่วงรัชสมัยของพระองค์ราชอาณาจักรไม่มีเสถียรภาพภายในและภายนอก พระองค์เผชิญหน้ากับการจลาจลโดยพระปิตุลาซึ่งเป็นเจ้าเมืองพุกาม[2] ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือมณีปุระขี่ม้าบุกเข้าไปในดินแดนของพม่าในช่วงต้นปี พ.ศ. 2267 การเดินทัพที่จะตอบโต้มณีปุระเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2267 ล้มเหลว ในภาคตะวันออกและภาคใต้ของล้านนา (เชียงใหม่) ที่อยู่ภายใต้การปกครองของพม่าตั้งแต่ พ.ศ. 2101 ก็แยกตัวเป็นอิสระสำเร็จในปี พ.ศ. 2260[4] พระเจ้าทนินกันเวพยายามที่จะยึดคืนภูมิภาคที่แยกตัวเป็นครั้งที่สองแต่ก็ทรงล้มเหลว[5] โดย พ.ศ. 2275 ภาคใต้ของล้านนาเป็นอิสระ ส่วนทหารพม่าที่เชียงแสนในภาคเหนือของล้านนาก็ถูกคุมขัง เกิดจลาจลไปทั่วหุบเขาปิงรอบเมืองเชียงใหม่[6]
อ้างอิง
[แก้]บรรณานุกรม
[แก้]- Aung-Thwin, Michael A.; Maitrii Aung-Thwin (2012). A History of Myanmar Since Ancient Times (illustrated ed.). Honolulu: University of Hawai'i Press. ISBN 978-1-86189-901-9.
- Charney, Michael W. (2006). Powerful Learning: Buddhist Literati and the Throne in Burma's Last Dynasty, 1752–1885. Ann Arbor: University of Michigan.
- Kala, U (1724). Maha Yazawin (ภาษาพม่า). Vol. 1–3 (2006, 4th printing ed.). Yangon: Ya-Pyei Publishing.
- Phayre, Lt. Gen. Sir Arthur P. (1883). History of Burma (1967 ed.). London: Susil Gupta.
- Royal Historical Commission of Burma (1829–1832). Hmannan Yazawin (ภาษาพม่า). Vol. 1–3 (2003 ed.). Yangon: Ministry of Information, Myanmar.
ก่อนหน้า | พระเจ้าตะนินกันเหว่ | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
พระเจ้าสเน่ห์มิน | พระมหากษัตริย์พม่า (อาณาจักรพม่ายุคที่ 2) (พ.ศ. 2257 - พ.ศ. 2276) |
พระเจ้ามหาธรรมราชาธิบดี |