ลัทธิเอเรียส
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา
ลัทธิเอเรียส[1] (อังกฤษ: Arianism) เป็นแนวคำสอนทางเทววิทยาของเอเรียส (ราว ค.ศ. 250–336) บาทหลวงที่สังคายนาไนเซียครั้งที่หนึ่งในปี ค.ศ. 325 ประกาศว่าเป็นพวกนอกรีต แต่มาได้รับการยกโทษให้ในการประชุมซีนอดแห่งไทร์ครั้งที่หนึ่งในปี ค.ศ. 335[2] แต่ต่อมาก็ถูกประกาศว่าเป็นผู้นอกรีตอีกหลังจากที่เสียชีวิตไปแล้ว[3] กล่าวกันว่าจักรพรรดิคอนสแตนเชียสที่ 2 (ค.ศ. 337–361) และจักรพรรดิวาเลนส์ (ค.ศ. 364–378) ทรงนับถือลัทธิเอเรียสหรืออาจจะลัทธิกึ่งเอเรียส
เอเรียสพำนักและสั่งสอนเทศนาอยู่ที่อะเล็กซานเดรีย อียิปต์ แนวคำสอนของลัทธินี้ถือว่าขัดกับหลักความเชื่อทางคริสตวิทยาเรื่องตรีเอกภาพกระแสหลักที่ใช้ในปัจจุบันในนิกายโรมันคาทอลิก ออร์ทอดอกซ์ และโปรเตสแตนต์
อ้างอิง
[แก้]- ↑ กีรติ บุญเจือ, แก่นปรัชญายุคกลาง, กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย, 2550, หน้า 79
- ↑ Socrates of Constantinople, Church History, book 1, chapter 33. Anthony F. Beavers, Chronology of the Arian Controversy.
- ↑ "First Council of Constantinople, Canon 1". ccel.org.
 | บทความศาสนานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |