پرش به محتوا

جوزف لیستر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Rezabot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۶ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۳۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

جوزف لیستر
جوزف لیستر در سال ۱۹۰۲
زادهٔ۵ آوریل ۱۸۲۷
درگذشت۱۰ فوریه ۱۹۱۲ (۸۴ سال)
ملیتانگلیسی
شناخته‌شده
برای
روش‌های ضدعفونی کردن در هنگام جراحی
پیشینه علمی
شاخه(ها)پزشکی
محل کاردانشگاه گلاسگو
دانشگاه لندن
دانشگاه ادینبرو
امضاء

جوزف لیستر (به انگلیسی: Joseph Lister, 1st Baron Lister) ‏ (۱۸۲۷–۱۹۱۲)، جراحی انگلیسی بود که نخستین بار، مسئله ضدعفونی کردن اجسام در هنگام جراحی را مطرح ساخت. لیستر در سال ۱۸۱۶، جراح بیمارستان گلاسگو اینفیرماری، بزرگترین بیمارستان شهر گلاسگو، گشت.

او در دوران طبابت خود در این بیمارستان، مجبور بود افراد بسیاری را که در حوادث گوناگون مجروح شده بودند معالجه کند. زخم‌های اکثر این بیماران، اغلب عفونی می‌شد. در این هنگام، اطراف زخم، متورم و ملتهب می‌شد و زخم، عفونت می‌کرد. لیستر همواره در پی آن بود که از بروز این نوع آلودگی‌ها جلوگیری کند. او ابتدا کوشید تا محل زخم را تمیز نگه دارد؛ اما این مسئله نیز کمکی به او نمی‌کرد. سپس لیستر در سال ۱۸۶۴، با یک تجربیات دانشمند فرانسوی به نام لوئی پاستور آشنایی پیدا کرد. پاستور ثابت کرده بود که میکروبهای ریزی در هوا وجود دارند که باعث خراب شدن شیر و فاسد شدن گوشت می‌شوند. لیستر اندیشید که شاید عفونت زخمها نیز بر اثر وجود میکروبهای موجود در هوا است.

لیستر کوشید تا با ریختن فنول بر روی میکروبهای موذی، آنها را از بین ببرد. به این ترتیب، او در کم کردن میزان عفونت بسیار موفق بود و متقاعد شد که به کار بستن این تئوری، برای از میان بردن عفونت مفید است.

در سال ۱۸۶۷، لیستر مقاله‌ای برای یکی از مهم‌ترین مجلات پزشکی نوشت و در آن به شرح کامل عفونت پرداخت و راه مقابله با آن را به تفصیل ذکر کرد. تئوری لیستر در ابتدا به‌طور کامل پذیرفته نشد؛ اما ۲۵ سال بعد، بیشتر جراحان از ماده ضدعفونی برای معالجه زخمها در هنگام عمل، استفاده می‌کردند. امروزه؛ تمامی پزشکان دنیا از ایده‌ای پیروی می‌کنند که نخستین بار جوزف لیستر، آن را مطرح نمود.

جستارهای وابسته

  • ایگناز سامل‌ویس - پزشکی مجار که سال‌ها پیش از جوزف لیستر به اثر ضدعفونی در کاهش مرگ‌ومیر زنان پس از زایمان پی برد اما هیچ‌کس یافته‌ها و پژوهش‌های او را جدی نگرفت و سرانجام در بیمارستانی روانی کشته شد.

منابع