Aleksander (Drabynko)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	19 grudnia 2007
Miejscowość	Kijów
Miejsce	Ławra Peczerska
Konsekrator	Włodzimierz (Sabodan)
Współkonsekratorzy	Onufry (Berezowski), Joannicjusz (Kobziew), Łazarz (Szweć), Nifont (Sołoducha), Hilarion (Szukało), Antoni (Fiałko), Jonatan (Jeleckich), Aleksander (Mogilow), Bartłomiej (Waszczuk), Bazyli (Złatolinski), Sergiusz (Hensycki), Teodor (Hajun), Sofroniusz (Dmytruk), Wissarion (Stretowycz), Pitirim (Starynski), Jan (Popow), Anatol (Hładky), Guriasz (Kuźmenko), Symeon (Szostacki), Efrem (Kycaj), Jan (Siopko), Paweł (Łebid), Mitrofan (Jurczuk), Onufry (Łehki), Filip (Osadczenko), Innocenty (Szestopał), Ambroży (Polikopa), Agapit (Bewcyk), Aleksander (Iszczein), Pantelejmon (Baszczuk), Piotr (Musteață), Łukasz (Kowałenko), Melecjusz (Jehorenko), Aleksy (Hrocha), Arystarch (Smirnow), Antoni (Pakanycz), Mitrofan (Nikitin), Barnaba (Fiłatow), Elizeusz (Iwanow), Ireneusz (Semko), Nikodem (Horenko), Włodzimierz (Melnyk), Hilary (Szyszkowski), Serafin (Demianiw), Eulogiusz (Hutczenko)
Współkonsekrowani biskupi
Teodor (Mamasujew)	23 grudnia 2007
Antoni (Borowyk)	18 maja 2008
Józef (Maslenikow)	18 listopada 2008
Nektariusz (Frołow)	20 listopada 2008
Włodzimierz (Oraczow)	22 listopada 2008
Nazariusz (Ławrinienko)	28 maja 2009
Tichon (Żylakow)	29 listopada 2009
Eulogiusz (Pacan)	13 grudnia 2009
Alipiusz (Kozoli)	14 lutego 2010
Nikodem (Baranowski)	25 grudnia 2010
Filaret (Kuczerow)	2 stycznia 2011
Teodozjusz (Snihiriow)	6 stycznia 2011
Filaret (Zwieriew)	12 lutego 2011
Dionizy (Konstantinow)	18 czerwca 2011
Mikołaj (Kapustin)	19 czerwca 2011
Jonasz (Czerepanow)	10 września 2011
Roman (Kymowycz)	22 lipca 2012
Klemens (Weczeria)	23 lipca 2012
Arkadiusz (Taranow)	4 sierpnia 2012
Efrem (Jarinko)	5 sierpnia 2012
Warsonofiusz (Stolar)	28 sierpnia 2012
Damian (Dawydow)	30 sierpnia 2012
Aleksy (Szpakow)	4 września 2012
Mikołaj (Pocztowy)	17 marca 2013
Warsonofiusz (Wynyczenko)	30 marca 2013
Diodor (Wasylczuk)	29 września 2013
Wiktor (Bykow)	29 września 2014
Sergiusz (Mychajłenko)	15 listopada 2015
Nikodem (Kułygin)	4 grudnia 2019
Michał (Aniszczenko)	8 listopada 2020
Teognost (Bodoriak)	13 lutego 2022

Aleksander
	Ołeksandr Drabynko
	Metropolita perejasławski i wiszniewski
Kraj działania	Ukraina
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1977 ; Korzec
	Metropolita perejasławsko-chmielnicki i wiszniewski
Okres sprawowania	2018–2019
	Metropolita perejasławski i wiszniewski
Okres sprawowania	od 2019
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Kościół Prawosławny Ukrainy
Inkardynacja	Eparchia perejasławska i wiszniewska
Śluby zakonne	20 sierpnia 2006
Diakonat	20 grudnia 2004
Prezbiterat	28 lipca 2006
Chirotonia biskupia	19 grudnia 2007
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander, imię świeckie Ołeksandr Mykołajowycz Drabynko (ur. 18 marca 1977 w Korcu) – ukraiński biskup prawosławny.

Życiorys

Młodość i wczesna działalność

Jego ojciec był z zawodu brygadzistą w kołchozie, matka – ekonomistką. Ma jednego brata. Jego rodzina była religijna, regularnie uczęszczała na nabożeństwa do monasteru Trójcy Świętej w Korcu, jeździła także na pielgrzymki do ławry Poczajowskiej^[1]. W 1998 z wyróżniającymi wynikami ukończył moskiewskie seminarium duchowne. W 2002 ukończył wyższe studia teologiczne w Kijowskiej Akademii Duchownej. Swoją pracę kandydacką poświęcił sytuacji prawosławia na Ukrainie po uzyskaniu przez nią niepodległości^[2].

20 grudnia 2004 metropolita kijowski i całej Ukrainy Włodzimierz wyświęcił go na diakona, zaś 28 lipca 2006 – na kapłana. 20 sierpnia 2006 w klasztorze św. Pantelejmona na górze Athos, także przed metropolitą Włodzimierzem^[1], złożył wieczyste śluby zakonne z imieniem Aleksander, które przyjął na cześć świętego mnicha Aleksandra Świrskiego. W tym samym roku otrzymywał kolejno godności ihumena i archimandryty^[2].

Biskup

10 grudnia 2007 miała miejsce jego chirotonia na biskupa perejasławsko-chmielnickiego, wikariusza eparchii kijowskiej. W 2010 podniesiony do godności arcybiskupiej^[2]. Od 2011 do 2012 kierował Wydziałem Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego^[2].

Do 2012 był redaktorem oficjalnej witryny internetowej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego^[3]. Najbliższy współpracownik i osobisty sekretarz metropolity kijowskiego i całej Ukrainy Włodzimierza^[4].

23 grudnia 2011 został mianowany przez Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego przewodniczącym komisji, która w związku z chorobą metropolity kijowskiego Włodzimierza tymczasowo objęła zarząd metropolii kijowskiej^[5]. Komisję tę po miesiącu Synod zlikwidował, wyznaczając jednego administratora metropolii – metropolitę wyszhorodzkiego i czarnobylskiego Pawła^[6].

W lutym 2012 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego, obradując pod przewodnictwem metropolity odeskiego Agatangela (w czasie choroby metropolity Włodzimierza) zwolnił go ze stanowiska przewodniczącego Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych i odebrał mu stałe członkostwo w Synodzie, zarzucając mu prezentowanie w mediach dokumentów przeznaczonych do wewnętrznego użytku Synodu, niezgodną z kanonami krytykę decyzji najwyższych organów cerkiewnych oraz innych biskupów^[3]. 26 kwietnia 2013 Synod (już po powrocie Włodzimierza do czynnej działalności) wycofał się z tych zarzutów^[7]. W listopadzie 2013 r. arcybiskup Aleksander otrzymał godność metropolity^[8].

Po obaleniu rządów Wiktora Janukowycza po protestach na przełomie lat 2013 i 2014 stwierdził, iż oskarżenia pod adresem Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, zarzucające mu pozostawanie w służbie Kremla, Putina czy Janukowycza, chociaż nieobiektywne, nie były bezpodstawne. Uznał, że zjawisko to było negatywne, a Cerkiew powinna być przede wszystkim Cerkwią Chrystusa i ludu ukraińskiego^[9]. Osobno skrytykował samego Janukowycza, obarczając go winą za śmierć uczestników protestów^[10]. W czerwcu 2014 stwierdził, że ruchy separatystyczne na Ukrainie wschodniej i południowej mają niewielkie poparcie, a powoływanie się przez ich organizacje na prawosławną religię nie jest autentyczne^[11].

15 grudnia 2018 r. jako jeden z dwóch biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, obok metropolity winnickiego Symeona, wziął udział w soborze, na którym ogłoszone zostało utworzenie Kościoła Prawosławnego Ukrainy. Postąpił tak wbrew stanowisku swojego Kościoła i w związku z tym został z niego wykluczony^[12]. Sam publicznie deklaruje przynależność do Kościoła Prawosławnego Ukrainy^[13]. Pełni posługę przy soborze Przemienienia Pańskiego w Kijowie (miejscowa parafia przeszła 18 grudnia 2018 r. pod jurysdykcję Kościoła Prawosławnego Ukrainy)^[14]. 4 marca 2019 r. został ordynariuszem nowo utworzonej eparchii perejasławsko-chmielnickiej i wiszniewskiej^[15]. 19 listopada 2019 r., w związku ze zmianą nazwy kierowanej przezeń eparchii na „perejasławska i wiszniewska”, również tytuł hierarchy uległ zmianie na „metropolita perejasławski i wiszniewski”^[16].

Odznaczenia

Order „Za zasługi” III stopnia (2009)^[17]
Order „Za zasługi” II stopnia (2013)^[18]
Order Księcia Jarosława Mądrego V stopnia (2019)^[19]^[20]

Publikacje

Jest autorem prac poświęconych współczesnej sytuacji Kościołów prawosławnych na Ukrainie^[21]. W 2013 wydał także zbiór artykułów i komentarzy pt. Bog. Czełowiek. Cerkow' ^[22].

Przypisy

[pravmir-1] Архиепископ Александр (Драбинко): Оптимист-администратор

[pat-2] Александр, архиепископ Переяслав-Хмельницкий и Вишневский, викарий Киевской епархии (Драбинко Александр Николаевич)

[synod2012-3] Журнали засідання Священного Синоду УПЦ від 21 лютого 2012 року

[credo-4] МОНИТОРИНГ СМИ: Ближайший сподвижник митрополита Владимира смещен с ключевых постов и обвинен членами Синода в «смуте», «клевете на соборный разум Церкви и хуле на Духа Святого». Обвинения ложатся отчасти и на главу УПЦ МП

[5] Ж У Р Н А Л № 74

[6] Журнали засідання Священного Синоду УПЦ від 26 січня 2012 року

[7] A. Skoropadski, Архиерей получил индульгенцию

[8] В день своего рождения митрополит Киевский Владимир совершил Божественную литургию и удостоил высоких наград ряд архиереев Украинской Православной Церкви

[9] Митрополит УПЦ Александр (Драбинко): «Нас называют Церковью Москвы, Кремля, Путина, Януковича…»

[10] Януковича предлагают отлучить от Церкви

[11] Ukrainian Orthodox Church may become separate from Moscow Patriarchate - secretary of head of Ukrainian Orthodox Church

[12] УПЦ МП відреагувала на участь своїх ієрархів в Об'єднавчому соборі [online], www.unian.ua [dostęp 2018-12-16] (ukr.).

[13] Митрополит Олександр (Драбинко) заявив про двох кураторів від РФ у Московському Патріархаті [online], risu.org.ua [dostęp 2018-12-19] .

[14] ПАРАФІЯ ОЛЕКСАНДРА (ДРАБИНКА) У КИЄВІ ПЕРЕЙШЛА ДО ПРАВОСЛАВНОЇ ЦЕРКВИ УКРАЇНИ. risu.org.ua, 20 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-20]. (ukr.).

[15] Синод ПЦУ утворив Переяславсько-Вишневську єпархію та відкрив новий монастир. risu.org.ua, 4 marca 2019. [dostęp 2019-03-06]. (ukr.).

[16] Відбулося засідання Священного Синоду. pomisna.info, 19 listopada 2019. [dostęp 2019-11-20]. (ukr.).

[17] Указ Президента України від 23 жовтня 2009 року № 864/2009 [online] (ukr.).

[18] Указ Президента України від 22 січня 2013 року № 35/2013 [online] (ukr.).

[19] ПОРОШЕНКО НАГОРОДИВ ОРДЕНАМИ ТРЬОХ МИТРОПОЛИТІВ ПЦУ. risu.org.ua, 14 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-14]. (ukr.).

[20] Указ Президента України від 13 січня 2019 року № 7/2019 [online] (ukr.).

[21] Чому розкольницькі угруповання в Україні називаються неканонічними

[22] БОГ. ЧЕЛОВЕК. ЦЕРКОВЬ. Беседы, избранные аналитические комментарии и статьи

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

Eparchia perejasławska (Patriarchat Konstantynopolitański)	Lew Mikołaj I (1054–1072) Piotr (1072–1082) Mikołaj II (lata nieznane) Efrem (1089?–1100?) Symeon I (1104) Łazarz (1104–1117) Sylwester (1118–1123) Mikołaj III (1123) Jan (1123–1125) Marek (Makary?) (1125–1134) Marceli (1134–1135) Makary (1135–1141) Eutymiusz (1141–1155) Bazyli (1156–1168) Antoni (1168–1197) Paweł (1198–1231) Symeon II (1239) Teodor (1239–1269) Teognost (1269–1279)
Wikariat perejasławski	Zacharija (Korniłowicz) (1700–1715) Cyryl Szumlański (1715–1726) Ioakim (Strukow) (1727–1730) Warłaam (Lenickij) (1730–1731)
Eparchia perejasławsko-boryspolska	Arseniusz (Berło) (1733–1735, 1736–1744) Nikodem (Skrebnicki) (1745–1751) Silwiestr (Iwanow) (1751–1753) Jan (Kozłowicz) (1753–1757) Gierwasij (Lincewskij) (1757–1769) Iow (Bazilewicz) (1770–1776) Hilarion (Kondratowski) (1776–1785)
Wikariat perejasławski	Wiktor (Sadkowski) (1785–1793) Dimitrij (Ustimowicz) (1793–1795) Amfiłochij (Leontowicz) (1795–1799)
Eparchia małoruska i perejasławska	Silwiestr (Lebiedinskij) (1799–1803)
Wikariat perejasławski	Pietr (Kiriejew) (1922–1923)
Wikariat perejasławsko-chmielnicki	Nestor (Tuhaj) (1954–1961) Bogolep (Ancuch) (1965) Teodozjusz (Dikun) (1967) Włodzimierz (Sabodan) (1968–1969) Sawa (Babyneć) (1969–1972) Warłaam (Iljuszczenko) (1972–1977) Antoni (Moskalenko) (1985–1986) Palladiusz (Szyman) (1987–1988) Jonatan (Jeleckich) (1989–1991) Alipiusz (Pohrebniak) (23–1992) Antoni (Fiałko) (1992–1993) Jan (Siopko) (1996–2000) Mitrofan (Jurczuk) (2000–2007) Aleksander (Drabynko) (2007–2018) Dionizy (Pyłypczuk) (od 2018)

Zwierzchnik	Metropolita kijowski i całej Ukrainy Epifaniusz
Metropolici	lwowski Makary winnicki i barski Symeon winnicki i bracławski Roman iwano-frankiwski Andrzej iwanofrankiwski i halicki Joazaf łucki i wołyński Michał lwowski i sokalski Dymitr symferopolski i krymski Klemens czerkaski i czehryński Jan czerniowiecki i bukowiński Daniel bogorodzki Adrian mikołajowski i bohojawleński Włodzimierz perejasławski i wiszniewski Aleksander doniecki i mariupolski Sergiusz białocerkiewski Eustraty
Arcybiskupi	winnicki i tulczyński Michał czerniowiecki i kocmański Onufry drohobycki i samborski Jakub połtawski i krzemieńczucki Teodor rówieński i ostrogski Hilarion sumski i achtyrski Metody tarnopolski i buczacki Tichon tarnopolski i krzemieniecki Nestor charkowski i iziumski Atanazy żytomierski i poleski Włodzimierz czerniowiecki i chocimski German dnieprowski i krzyworoski Symeon
Biskupi ordynariusze	włodzimiersko-wołyński i turzyski Mateusz doniecki i słowiański Sawa kropywnycki i hołowanowski Marek kołomyjski i kosowski Julian tarnopolski i trembowelski Paweł użhorodzki i zakarpacki Warsonofiusz charkowski i bohoduchowski Mitrofan użhorodzki i chustski Cyryl rówieński i sarneński Gabriel zaporoski i melitopolski Focjusz mukaczewski i karpacki Wiktor żytomierski i owrucki Paisjusz chersoński i kachowski Borys chersoński i taurydzki Nikodem chmielnicki i kamieniecko-podolski Paweł odeski i bałcki Atanazy ługański i starobielski Laurenty czernihowski i nieżyński Antoni
Biskupi pomocniczy	arcybiskup bogusławski Aleksander arcybiskup makarowski Izjasław arcybiskup wyszhorodzki Agapit biskup słowiański Wsiewołod biskup biłohorodzki Jan biskup fastowski Włodzimierz biskup kołomyjski Paweł biskup olwijski Epifaniusz biskup bohorodczański Teognost
Biskupi tytularni	biskup bojarski Geroncjusz biskup dunajowiecki Marek
Biskupi emeryci	honorowy patriarcha senior Filaret arcybiskup senior Damian biskup senior Adrian