Bogdan Suchodolski

Bogdan Suchodolski
Data i miejsce urodzenia	27 grudnia 1903 ; Sosnowiec
Data i miejsce śmierci	2 października 1992 ; Konstancin-Jeziorna
	Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres	od 13 października 1985; do 3 czerwca 1989
Przynależność polityczna	poseł bezpartyjny
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Bogdan Suchodolski (ur. 27 grudnia 1903 w Sosnowcu, zm. 2 października 1992 w Konstancinie-Jeziornie) – polski filozof, historyk nauki i kultury, pedagog, od 1938 profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, od 1946 profesor Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1958–1974 dyrektor Zakładu Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk; poseł na Sejm PRL IX kadencji, członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu^[1] oraz Rady Krajowej PRON^[2].

Życiorys

Przed wojną był nauczycielem w I Gimnazjum Męskim im. Sowińskiego w Warszawie^[3]. Od 24 lipca 1938 był profesorem nadzwyczajnym pedagogiki na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie^[4]. W latach 1946–1970 profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1958–1968 dyrektorem Instytutu Nauk Pedagogicznych na tym uniwersytecie.

Był członkiem PAU od 1946, a od 1952 PAN. W latach 1965–1970 pracował jako zastępca sekretarza naukowego Polskiej Akademii Nauk. W latach 1958–1974 przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika^[5].

Od 20 grudnia 1982 przewodniczący Narodowej Rady Kultury, od 12 czerwca 1986 jej II kadencji^[6]. Od 1985 do 1989 poseł na Sejm (otworzył pierwsze obrady jako marszałek senior). W latach 1988–1990 był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa^[7].

Doktor honoris causa Uniwersytetu w Berlinie, Uniwersytetu im. Łomonosowa w Moskwie, Uniwersytetu w Padwie, Akademii Nauk Pedagogicznych w Berlinie, Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach^[8] oraz Uniwersytetu Warszawskiego.

22 lipca 1964 z okazji 20-lecia Polski Ludowej otrzymał nagrodę państwową II stopnia^[9]. W 1989 otrzymał honorowe obywatelstwo Sosnowca^[10].

Autor prac naukowych z zakresu pedagogiki, historii nauki polskiej i filozofii.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera T-1-6)^[11].

Księgozbiór profesora Bogdana Suchodolskiego

W 1993 Biblioteka Uniwersytetu Śląskiego otrzymała księgozbiór profesora Bogdana Suchodolskiego, który zgodnie z jego wolą został umieszczony w Czytelni Ogólnej. 10 kwietnia 1997 w czasie uroczystej sesji poświęconej profesorowi Czytelni Ogólnej nadano jego imię i odsłonięto tablicę pamiątkową^[12].

W styczniu 2023 w bibliotece CINiBA prezentowano wystawę „Księgozbiór profesora Bogdana Suchodolskiego”. Wystawa podzielona została na cztery działy: „Kalendarium życia i działalności naukowej Bogdana Suchodolskiego”, „Biblioteka domowa”, „Darowizna księgozbioru”, „Opracowanie kolekcji w BUŚ”^[13].

Ważniejsze prace

Wychowanie moralno-społeczne (1936)
Uspołecznienie kultury (1937)
Skąd i dokąd idziemy? Przewodnik po zagadnieniach kultury współczesnej (1943/1999), pierwsze wydanie pod pseudonimem R. Jadźwing.
Dusza niemiecka w świetle filozofii (1947)
Wychowanie dla przyszłości (1947/1968)
O pedagogikę na miarę naszych czasów (1958)
Narodziny nowożytnej filozofii człowieka (1963)
Rozwój nowożytnej filozofii człowieka (1967)
Trzy pedagogiki (1970)
Komisja Edukacji Narodowej (1972)
Problemy wychowania w cywilizacji współczesnej (1974)
Komeński (1979)
Kim jest człowiek?, tom 273 serii wydawniczej Omega, Warszawa 1974; Wiedza Powszechna, Warszawa 1985, s. 284, ISBN 83-214-0438-3.
Przekład: Bogdan Suchodolski: Co je člověk?. Praga: Mladá fronta, 1978, seria: Prameny, sv. 27. (cz.).
Wychowanie mimo wszystko (1990)

Ordery i odznaczenia

Order Budowniczych Polski Ludowej (1984)^[14]
Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[15]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (16 lipca 1954)^[16]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (14 stycznia 1955)^[17]
Medal Komisji Edukacji Narodowej
Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)^[18]
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”
Odznaka honorowa Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich (1968)^[19]

Przypisy

↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 133 (7571), 5 czerwca 1968, s. 2.
↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 109 (12 961), 10 maja 1983, s. 6.
↑ SebastianS. Pawlina SebastianS., Uczył Gajcego i Bartoszewskiego. Zostało po nim jedno opowiadanie, dziesiątki konspiracyjnych dokumentów i zapowiedź przerwanej przez powstanie kariery [online], wyborcza.pl, 26 kwietnia 2018 [dostęp 2024-06-29] .
↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 360, 10 września 1938.
↑ „Urania”, miesięcznik Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, nr 3, marzec 1969, s. 84.
↑ Inauguracja II kadencji Narodowej Rady Kultury. „Nowiny”, s. 1, Nr 137 z 13 czerwca 1986.
↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl.
↑ Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego. us.edu.pl. [dostęp 2015-04-20].
↑ „Dziennik Polski”, rok XX, nr 171 (6363), s. 1.
↑ Piotr Dudała: Bogdan Suchodolski. WikiZagłębie. [dostęp 2024-01-12].
↑ Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERZ SUCHODOLSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-18] .
↑ BIBLIOTEKA OTWARTA. Wczoraj i jutro Biblioteki Uniwersytetu Śląskiego.
↑ Wystawa „Księgozbiór profesora Bogdana Suchodolskiego...”.
↑ Stefan Oberleitner, Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 25.
↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1270–1271.
↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566 („za wybitne zasługi w dziedzinie nauki”).
↑ M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 – na wniosek prezesa Polskiej Akademii Nauk, s. 1789.
↑ M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 („za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”).
↑ Jadwiga Kołodziejska, Księga VI Zjazdu Bibliotekarzy Polskich, 12–14 lutego 1968, Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 1969, s. 2.

Bibliografia

Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

Linki zewnętrzne

Prof. zw. dr czł. rz Bogdan Suchodolski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-08-25] .

[1] „Trybuna Robotnicza”, nr 133 (7571), 5 czerwca 1968, s. 2.

[2] „Trybuna Robotnicza”, nr 109 (12 961), 10 maja 1983, s. 6.

[3] SebastianS. Pawlina SebastianS., Uczył Gajcego i Bartoszewskiego. Zostało po nim jedno opowiadanie, dziesiątki konspiracyjnych dokumentów i zapowiedź przerwanej przez powstanie kariery [online], wyborcza.pl, 26 kwietnia 2018 [dostęp 2024-06-29] .

[4] Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 360, 10 września 1938.

[5] „Urania”, miesięcznik Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, nr 3, marzec 1969, s. 84.

[6] Inauguracja II kadencji Narodowej Rady Kultury. „Nowiny”, s. 1, Nr 137 z 13 czerwca 1986.

[7] Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl.

[8] Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego. us.edu.pl. [dostęp 2015-04-20].

[9] „Dziennik Polski”, rok XX, nr 171 (6363), s. 1.

[10] Piotr Dudała: Bogdan Suchodolski. WikiZagłębie. [dostęp 2024-01-12].

[11] Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERZ SUCHODOLSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-18] .

[12] BIBLIOTEKA OTWARTA. Wczoraj i jutro Biblioteki Uniwersytetu Śląskiego.

[13] Wystawa „Księgozbiór profesora Bogdana Suchodolskiego...”.

[14] Stefan Oberleitner, Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 25.

[15] Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1270–1271.

[16] M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566 („za wybitne zasługi w dziedzinie nauki”).

[17] M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 – na wniosek prezesa Polskiej Akademii Nauk, s. 1789.

[18] M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 („za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”).

[19] Jadwiga Kołodziejska, Księga VI Zjazdu Bibliotekarzy Polskich, 12–14 lutego 1968, Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 1969, s. 2.

[20] Bolesław Limanowski z PPS nie mógł prowadzić pierwszych obrad, do czasu wyboru prezydium obrady prowadził Maksymilian Thullie (ChD)

[21] siedzenie otworzył nie najstarszy wiekiem poseł, a płk Stanisław Skwarczyński (OZN)

[22] w zastępstwie najstarszego wiekiem Stefana Giebla z ChD

[23] Barbara Borys-Damięcka (PO) nie mogła prowadzić obrad, do czasu wyboru marszałka Senatu obrady poprowadził Michał Seweryński (PiS)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[A]

[B]

[C]

[D]