Igor Koływanow

Igor Koływanow

Игорь Владимирович Колыванов

Pełne imię i nazwisko	Igor Władimirowicz Koływanow
Data i miejsce urodzenia	6 marca 1968 Moskwa
Wzrost	178 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1986–1991 Dinamo Moskwa 140 (42) 1991–1996 US Foggia 106 (22) 1996–2001 FC Bologna 87 (26) W sumie: 333 (90)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1989–1991 ZSRR 19 (2) 1992 WNP 5 (1) 1992–1998 Rosja 35 (12) W sumie: 59 (15)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2002–2003 Rosja U-19 (asystent) 2003–2006 Rosja U-17 2006–2008 Rosja U-19 2008–2010 Rosja U-21 2012–2015 FK Ufa 2017–2019 Torpedo Moskwa 2020 Ararat Erywań 2022– Tiekstilszczik Iwanowo

Igor Władimirowicz Koływanow (ros. Игорь Владимирович Колыванов, ur. 6 marca 1968 w Moskwie), piłkarz rosyjski grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

Koływanow urodził się w Moskwie. Karierę piłkarską rozpoczął w klubie FSzM Moskwa. Do 1985 roku był zawodnikiem młodzieżowej drużyny tego klubu i wtedy też rozpoczął treningi w Spartaku Moskwa. Nie przebił się jednak do podstawowego składu tej drużyny i w 1986 roku odszedł do lokalnego rywala, Dynama Moskwa. W barwach tego zespołu zadebiutował w pierwszej lidze radzieckiej. W tym samym roku został Dynamem wicemistrzem ZSRR, a w pierwszym składzie moskiewskiej ekipy zaczął grać w 1988 roku. W 1990 był trzeci w lidze, a w 1991 strzelił 18 goli w 27 spotkaniach i został królem strzelców ligi, a następnie także Piłkarzem Roku. 5 października tamtego roku w meczu z Dniprem Dniepropietrowsk zdobył 5 goli i wyrównał rekord ligi. Po sezonie odszedł z Dynama, dla którego wystąpił 140 razy i zdobył 42 gole.

Na początku 1992 roku Koływanow przeszedł do włoskiej Foggi. W ataku Foggi występował wraz z Włochami, Giuseppem Signorim i Francesciem Baiano. 1 marca tamtego roku zdobył swoją pierwszą bramkę w Serie A, a Foggia zremisowała u siebie 1:1 z Torino Calcio. Z Foggią nie osiągnął jednak większych sukcesów, a przed rozpoczęciem sezonu 1994/1995 doznał kontuzji, która spowodowała anulowanie transferu do Interu Mediolan. Wiosną 1995 spadł z Foggią do Serie B. W drugiej lidze spędził jeden sezon, a dla „Satanellich” zdobył 22 gole w 106 rozegranych w lidze meczach.

Latem 1996 roku Koływanow zmienił barwy klubowe i został zawodnikiem grającej w Serie A, FC Bologna. W jej koszulce po raz pierwszy wystąpił 8 września w wygranym 1:0 spotkaniu z S.S. Lazio. W Bolonii występował wraz z rodakiem Igorem Szalimowem, a w linii ataku ze Szwedem Kennetem Anderssonem. Z 11 golami był najlepszym strzelcem klubu w sezonie 1996/1997. Latem 1999 wystąpił wraz z Bologną w Pucharze Intertoto, a następnie zakwalifikował się do Pucharu UEFA. W sezonie 1999/2000 był jednak tylko rezerwowym dla pary Andersson-Signori, a z powodu kontuzji do 2001 roku rozegrał zaledwie 9 spotkań w Serie A i postanowił zakończyć piłkarską karierę.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1986	Dinamo Moskwa	ZSRR	1. liga	2	0
1987	Dinamo Moskwa	ZSRR	1. liga	17	4
1988	Dinamo Moskwa	ZSRR	1. liga	25	11
1989	Dinamo Moskwa	ZSRR	1. liga	19	5
1990	Dinamo Moskwa	ZSRR	1. liga	24	3
1991	Dinamo Moskwa	ZSRR	1. liga	27	18
1991/92	US Foggia	Włochy	Serie A	15	3
1992/93	US Foggia	Włochy	Serie A	26	5
1993/94	US Foggia	Włochy	Serie A	25	6
1994/95	US Foggia	Włochy	Serie A	11	4
1995/96	US Foggia	Włochy	Serie B	29	4
1996/97	FC Bologna	Włochy	Serie A	27	11
1997/98	FC Bologna	Włochy	Serie A	31	9
1998/99	FC Bologna	Włochy	Serie A	20	6
1999/00	FC Bologna	Włochy	Serie A	8	0
2000/01	FC Bologna	Włochy	Serie A	1	0

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Związku Radzieckiego Koływanow zadebiutował 23 sierpnia 1989 roku w zremisowanym 1:1 towarzyskim spotkaniu z Polską. Do 1991 roku rozegrał dla kadry ZSRR 19 meczów i zdobył 2 gole. W 1992 roku został powołany przez selekcjonera Anatolija Byszowca do kadry Wspólnoty Niepodległych Państw na Euro 92. Tam rozegrał dwa mecze: z Niemcami (1:1) oraz z Holandią (0:0). Ogółem dla WNP rozegrał 5 spotkań, w których strzelił jedną bramkę.

W reprezentacji Rosji Igor po raz pierwszy wystąpił 14 października 1992, a Rosjanie wygrali w eliminacjach do Mistrzostw Świata w USA 1:0 z Islandią. Nie znalazł się jednak w składzie na ten turniej powołanym przez Pawła Sadyrina. Był jednak w zespole powołanym na Euro 96. Tam grał w pierwszym składzie i zaliczył wszystkie trzy spotkania grupowe: z Włochami (1:2), z Niemcami (0:3) oraz z Czechami (3:3). Ostatni mecz w drużynie „Sbornej” rozegrał 27 maja 1998 przeciwko Polsce (1:3). Ogółem wystąpił w niej 35 razy i 12 razy trafiał do siatki rywali.

Koływanow występował także w młodzieżowej reprezentacji Rosji U-21. W 1990 roku wywalczył z nią mistrzostwo Europy U-21. Zdobył 7 goli w 9 meczach i został ich królem strzelców.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery Koływanow został trenerem. W 2002 roku został asystentem selekcjonera młodzieżowej reprezentacji Rosji U-19, ale już w 2003 roku samodzielnie poprowadził zespół U-17. Tam pracował do 2006 roku i po wywalczeniu z nią mistrzostwa Europy U-17 został selekcjonerem rosyjskiej kadry U-19.

Bibliografia

• Igor Koływanow w bazie National Football Teams (ang.)