Manuel Monteiro de Castro

Manuel Monteiro de Castro

Kardynał prezbiter
Mane nobiscum Domine Pozostań z nami, Panie
Kraj działania	Portugalia Watykan
Data i miejsce urodzenia	29 marca 1938 Santa Eufémia
Penitencjariusz Większy
Okres sprawowania	2012–2013
Sekretarz Kongregacji ds. Biskupów
Okres sprawowania	2009–2012
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	9 lipca 1961
Nominacja biskupia	16 lutego 1985
Sakra biskupia	13 marca 1985
Kreacja kardynalska	18 lutego 2012 Benedykt XVI
Kościół tytularny	S. Domenico di Guzman

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	13 marca 1985
Konsekrator	Agostino Casaroli
Współkonsekratorzy	Eurico Dias Nogueira Júlio Tavares Rebimbas
Konsekrowani biskupi Robert Rivas 22 stycznia 1990 Juan del Río Martín 23 września 2000 Casimiro López Llorente 25 marca 2001 Amadeo Rodríguez Magro 31 sierpnia 2003 José Manuel Lorca Planes 6 marca 2004 Vicente Jiménez Zamora 17 lipca 2004 Jaume Pujol Balcells 19 września 2004 Demetrio Fernández González 9 stycznia 2005 Manuel Sánchez Monge 23 lipca 2005 Bernardo Álvarez Afonso 4 września 2005 José Ignacio Munilla Aguirre 10 września 2006 Francisco Cerro Chaves 2 września 2007 Gerardo Melgar Viciosa 6 lipca 2008 Francesc Pardo 19 października 2008 Eusebio Hernández Sola 19 marca 2011
Współkonsekrowani biskupi Josep Ángel Saiz Meneses 15 grudnia 2001 Rafael Zornoza Boy 5 lutego 2006 Alfonso Carrasco Rouco 9 lutego 2008 Mario Iceta 12 kwietnia 2008 Sebastián Taltavull Anglada 21 marca 2009 José Mazuelos Pérez 6 czerwca 2009

Manuel Monteiro de Castro (ur. 29 marca 1938 w Santa Eufémia) – portugalski duchowny rzymskokatolicki, kardynał, dyplomata watykański i urzędnik Kurii Rzymskiej.

Życiorys

Monteiro de Castro przyjął święcenia kapłańskie w 1961, w archidiecezji Braga w swojej rodzinnej Portugalii. W 1985 został pronuncjuszem apostolskim w państwach z archipelagu Małych Antyli i otrzymał sakrę biskupią jako tytularny arcybiskup Beneventum. Głównym konsekratorem był kard. Agostino Casaroli, ówczesny watykański sekretarz stanu.

W 1990 został przeniesiony na stanowisko nuncjusza w Salwadorze. W 1998 został nuncjuszem w Republice Południowej Afryki, Namibii, Lesotho i Suazi. W 2000 objął nuncjaturę w Hiszpanii. Uważa się, że odegrał ważną rolę w załagodzeniu bardzo poważnych napięć, jakie wystąpiły w Hiszpanii na linii państwo - Kościół po dojściu do władzy ekipy premiera Zapatero, realizującego program głęboko niezgodny z nauczaniem katolickim. W 2004 jako pierwszy hierarcha katolicki tak wysokiej rangi wyraził opinię, iż związki homoseksualne powinny zostać w jakieś formie uznane przez Kościół, choć jednocześnie kategorycznie sprzeciwił się nazywaniu takich związków małżeństwami. W latach 2007–2009, równolegle z obowiązkami nuncjusza, był stałym obserwatorem z ramienia Stolicy Apostolskiej przy Światowej Organizacji Turystyki.

3 lipca 2009 został sekretarzem Kongregacji ds. Biskupów, a 21 października tegoż roku - sekretarzem Kolegium Kardynalskiego. 5 stycznia 2012 papież Benedykt XVI mianował go Penitencjarzem Większym. Dzień później ogłoszona została jego kreacja kardynalska, której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012. 21 września 2013 papież Franciszek przyjął jego rezygnację, złożoną ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego.

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. 29 marca 2018, w dniu ukończenia 80 lat, utracił prawo wyboru papieża w konklawe.

Poza portugalskim mówi po włosku, hiszpańsku, angielsku, francusku i niemiecku.

4 marca 2022 podniesiony do stopnia kardynała prezbitera na zasadzie pro hac vice.

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2012-02-18]
• Manuel Monteiro de Castro [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-02-18]  (ang.).