Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1969

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Tsjechië Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1969
Masaryk-Ring door de jaren heen
Masaryk-Ring door de jaren heen
Officiële naam Grand Prix ČSSR
Land Vlag van Tsjechië Tsjecho-Slowakije
Datum 20 juli 1969
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky
Derde Vlag van Tsjechië Bohumil Staša
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Derde Vlag van Italië Silvio Grassetti
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Eerste Vlag van Italië Renzo Pasolini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Derde Vlag van Australië Kel Carruthers
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds
Tweede Vlag van Duitsland Dieter Braun
Derde Vlag van Nederland Cees van Dongen
50 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Barry Smith
Eerste Vlag van Nederland Paul Lodewijkx
Tweede Vlag van Australië Barry Smith
Derde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1969 was de achtste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1969. De races werden verreden op 20 juli 1969 op de Masaryk-Ring nabij Brno. Alle soloklassen kwamen aan de start. De wereldtitels in de 125cc-klasse en de 500cc-klasse waren al beslist. De wereldtitel in de 350cc-klasse werd hier beslist.

Tijdens de 350cc-race kwamen Herbert Denzler, János Drapál en František Boček met elkaar in botsing. Allen werden naar het ziekenhuis gebracht, maar Boček, die een muurtje had geraakt, overleed de volgende dag (21 juli) aan zijn verwondingen.

Wat in Brno in de andere klassen was gebeurd, gebeurde ook in de 500cc-klasse: snelle machines hadden op het bochtige circuit moeite weg te komen van goed sturende, minder sterke motoren. Hier wist Bohumil Staša zelfs met een opgeboorde 350cc-ČZ-eencilinder bij de leidende Giacomo Agostini en Gyula Marsovszky te komen. Toen dat gebeurde vond Agostini het wel mooi geweest en hij reed weg van het tweetal, maar Pagani had met zijn LinTo moeite genoeg met Staša. Uiteindelijk werd Marsovszky tweede, Staša derde.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1:10"05'7 15
2 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky LinTo +4"14'5 12
3 Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ +4"47'0 10
4 Vlag van Italië Silvano Bertarelli Paton +5"56'9 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Seeley-Matchless 6
6 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Paton 4
8 Vlag van Frankrijk André-Luc Appietto Paton 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Norton 2
10 Vlag van Oostenrijk Werner Bergold Matchless 1
11 Vlag van Australië Phil O'Brien Matchless
12 Vlag van Zweden Bosse Granath Husqvarna
13 Vlag van Frankrijk René Guilli Matchless
14 Vlag van Zweden Lasse Johansson Hm

|

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Findlay LinTo Blessure[1]

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Rudolf Bergsleithner Matchless
Vlag van Australië John Dodds LinTo
Vlag van Tsjechië František Srna Jawa
Vlag van Duitsland Gerhard Heukerott Norton
Vlag van Duitsland Günter Fischer Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Dickie Kuhn-Seeley-Matchless
Vlag van Italië Alberto Pagani LinTo
Vlag van Italië Angelo Bergamonti Paton
Vlag van Sovjet-Unie Endel Kiisa Vostok
Vlag van Sovjet-Unie Jüri Randla Vostok

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Karl Auer Matchless
Vlag van Oostenrijk Wolfgang Stropek MV Agusta
Vlag van Australië Kel Carruthers Aermacchi
Vlag van Australië Ross Hannan Norton
Vlag van Australië Terry Dennehy Drixton-Honda
Vlag van Zwitserland Gilbert Argo Matchless
Vlag van Duitsland Karl Hoppe Seeley-URS
Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Norton
Vlag van Finland Hannu Kuparinen Matchless
Vlag van Finland Osmo Hansen Matchless
Vlag van Finland Pentti Lehtelä Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Kirby-Métisse-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Lawton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Scully Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Trevor Findlay Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Métisse-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Uphill Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne LinTo
Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Darvil Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis LinTo
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Jolly Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Spencer Métisse-Matchless
Vlag van Italië Emanuele Maugliani Norton
Vlag van Italië Franco Trabalzini Paton
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Paolo Campanelli Seeley-Matchless
Vlag van Nederland Theo Louwes Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner LinTo
Vlag van Zweden Jack Lindh Seeley-Matchless

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 105 (120) Wereldkampioen
2 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky LinTo 43
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Kirby-Métisse-Matchless 32
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Paton 30
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Norton 20
6 Vlag van Australië Jack Findlay LinTo / Matchless 16
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Seeley-Matchless 15
8 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Matchless 13
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis LinTo
10 Vlag van Italië Angelo Bergamonti Paton 12
Vlag van Duitsland Karl Hoppe Métisse-URS / Seeley-URS
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Triumph

In Tsjecho-Slowakije had Jawa Jack Findlay aangetrokken als vervanger voor Bill Ivy. Dat was nog geen succes: bij zijn eerste trainingsrondjes ontdekte Findlay dat zijn achterband nat was geworden door een lekkende radiateur. Hij reed rustig naar de pit, maar gleed met een snelheid van 30 km/h onderuit en kwam zo ongelukkig terecht dat hij een sleutelbeen brak. Nu moest Silvio Grassetti de machine overnemen. Hij werd er derde mee en wilde nu de rest van het seizoen ook met de Jawa rijden. In Tsjecho-Slowakije kon Rodney Gould goed partij geven aan Agostini. Zijn Yamaha was sneller, maar de MV Agusta stuurde beter, waardoor ze ronden lang bij elkaar bleven. Gould moest met zijn productieracer altijd een beetje op heelhouden rijden en liet Agostini de eerste plaats pakken. Silvio Grassetti werd met de Jawa 350 cc V4 derde.

Uitslag 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha 12
3 Vlag van Italië Silvio Grassetti Jawa 10
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 8
5 Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Yamaha 6
6 Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ 5
7 Vlag van Australië Kel Carruthers Aermacchi 4
8 Vlag van Finland Martti Pesonen Yamaha 3
9 Vlag van Duitsland Adolf Ohligschläger Yamaha 2
10 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 1
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Findlay Jawa Blessure[1]

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Herbert Denzler Aermacchi Ongeval
Vlag van Tsjechië František Boček (†) Jawa Ongeval (†)
Vlag van Hongarije János Drapál Aermacchi Ongeval

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy (†) Jawa Overleden[2]
Coureur Merk
Vlag van Australië Brian Smith Aermacchi
Vlag van Zwitserland Ivar Sauter Aermacchi
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië Karel Bojer ČZ
Vlag van Duitsland Günter Fischer Aermacchi
Vlag van Duitsland Karl Hoppe Yamaha
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Yamaha
Vlag van Finland Hannu Kuparinen Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Guthrie Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie McCosh Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Crawford Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cliff Carr Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Degens Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Drixton-Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Métisse-Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Trevor Findlay Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne Métisse-Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hatherill Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Graham Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Grotefeld Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Dickie Seeley-AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha
Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Silvano Bertarelli Aermacchi
Vlag van Nederland Jan Kostwinder Yamaha
Vlag van Nederland Leo Commu Yamaha
Vlag van Rhodesië Gordon Keith Yamaha
Vlag van Verenigde Staten Marty Lunde Yamaha

Top tien tussenstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 90 Wereldkampioen
2 Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Yamaha 35
3 Vlag van Australië Jack Findlay Yamaha 30
4 Vlag van Australië Kel Carruthers Aermacchi 29
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy (†) Jawa 24
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha
7 Vlag van Italië Silvio Grassetti Yamaha / Jawa 20
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 18
9 Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ 15
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Aermacchi 12

In Brno leidde Rodney Gould vier ronden lang en hij lag zelfs 3½ seconde vóór op Renzo Pasolini, maar toen begon de Yamaha steeds slechter te lopen en Pasolini ging voorbij. Kel Carruthers had al moeite genoeg de derde plaats vast te houden, want hij werd aangevallen door Heinz Rosner die 3 seconden tekortkwam.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 50"33'1 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha +14'1 12
3 Vlag van Australië Kel Carruthers Benelli +37'3 10
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ +40'6 8
5 Vlag van Italië Silvio Grassetti Yamaha +1"56'9 6
6 Vlag van Duitsland Dieter Braun MZ +2"05'4 5
7 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +2"05'9 4
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Ossa +2"16'3 3
9 Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha +3"20'0 2
10 Vlag van Rhodesië Gordon Keith Yamaha +3"27'5 1
Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Heinz Kriwanek Suzuki
Vlag van Australië Eric Hinton Yamaha
Vlag van Australië Jack Findlay Yamaha
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië Karel Bojer ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ
Vlag van Duitsland Klaus Huber Yamaha
Vlag van Duitsland Reinhard Scholtis Kawasaki
Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann Suzuki
Vlag van Duitsland Toni Gruber Yamaha
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa
Vlag van Finland Martti Pesonen Yamaha
Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha
Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha
Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha
Vlag van Frankrijk Christian Ravel Yamaha
Vlag van Frankrijk Jean Auréal Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Guthrie Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Chatterton Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Pipes Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Whiteway Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Richards Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Ringwood Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Chatterton Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Benelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray McCullough Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stan Woods Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Angelo Bergamonti Aermacchi
Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Benelli
Vlag van Italië Gilberto Parlotti Benelli
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Yamaha
Vlag van Italië Walter Villa Villa
Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Aermacchi
Vlag van Zweden Börje Jansson Kawasaki-Yamaha[4]

Top tien tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa 77
2 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 61
3 Vlag van Australië Kel Carruthers Benelli 53
4 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 45
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha 44
6 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 25
7 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 23
8 Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha 21
9 Vlag van Zweden Börje Jansson Kawasaki-Yamaha 19
10 Vlag van Duitsland Dieter Braun MZ 14

Dieter Braun begon voortvarend aan de Grand Prix van Tsjecho-Slowakije. Na twee ronden had hij al acht seconden voorsprong op Dave Simmonds, maar toen ging het schakelen van zijn tienversnellingsbak steeds moeilijker. Simmonds passeerde hem in de zesde ronde en won met 11 seconden voorsprong. Cees van Dongen lag van start tot finish op de derde plaats. Behalve zijn wereldtitel had Dave Simmonds nog iets te vieren: meteen na de race reisde hij naar Engeland om te trouwen met Julie Boddice, de dochter van voormalig zijspancoureur Bill Boddice.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki 48"52'9 15
2 Vlag van Duitsland Dieter Braun Suzuki +11'1 12
3 Vlag van Nederland Cees van Dongen Suzuki +55'3 10
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ +1"03'3 8
5 Vlag van Hongarije László Szabó MZ +1"03'7 6
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Heuschkel MZ +1"32'4 5
7 Vlag van Oostenrijk Heinz Kriwanek Rotax +1"53'7 4
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco +2"32'5 3
9 Vlag van Australië Kel Carruthers Aermacchi +2"33'0 2
10 Vlag van Duitse Democratische Republiek Eberhard Mahler MZ +3"07'3 1
Coureur Merk
Vlag van Australië Barry Smith Derbi
Vlag van Australië John Dodds Aermacchi
Vlag van Zwitserland Bruno Veigel Honda
Vlag van Zwitserland Herbert Denzler Honda
Vlag van Zwitserland Jean Campiche Honda
Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Vlag van Duitsland Lothar John MZ
Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann MZ
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Villa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrique Escuder Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Galí Bultaco
Vlag van Finland Pertti Leinonen Honda
Vlag van Finland Seppo Kangasniemi MZ
Vlag van Frankrijk Daniel Crivello Maico
Vlag van Frankrijk Jacques Roca Derbi
Vlag van Frankrijk Jean Auréal Yamaha
Vlag van Frankrijk Jean-François Chaffin Villa
Vlag van Frankrijk Pierre Viura Maico
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Coulter Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Carl Ward Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charles Garner Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Villa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kiddie Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Shacklady Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Murray Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Loughridge Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Hongarije János Reisz MZ
Vlag van Italië Francesco Villa Villa
Vlag van Italië Giuseppe Mandolini Villa
Vlag van Italië Silvano Bertarelli Aermacchi
Vlag van Italië Walter Villa Villa
Vlag van Monaco Jean-Louis Pasquier Bultaco
Vlag van Nederland Jan Huberts MZ
Vlag van Nederland Lous van Rijswijk jr. Yamaha
Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz MZ
Vlag van Zweden Börje Jansson Maico
Vlag van Zweden Bosse Granath MZ
Vlag van Zweden Kent Andersson Maico

Top tien tussenstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki 90 (102) Wereldkampioen
2 Vlag van Nederland Cees van Dongen Suzuki 41
3 Vlag van Zweden Kent Andersson Maico / Yamaha 36
Vlag van Duitsland Dieter Braun Suzuki
5 Vlag van Oostenrijk Heinz Kriwanek Rotax 26
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 25
7 Vlag van Australië Kel Carruthers Aermacchi 20
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ 18
9 Vlag van Frankrijk Jean Auréal Yamaha 15
10 Vlag van Duitsland Lothar John MZ 14

Barry Smith was bij de start in Tsjecho-Slowakije intussen de "Angstgegner" van de Nederlanders geworden. Met nog drie wedstrijden te gaan leidde Aalt Toersen (Van Veen-Kreidler) nog steeds, maar de Derbi's werden steeds sterker. Smith moest in Brno als voorlaatste starten, maar na de eerste ronde lag hij al op de vijfde plaats. Zijn teamgenoten Ángel Nieto en Santiago Herrero reden intussen aan de leiding, maar Paul Lodewijkx was met zijn Jamathi duidelijk sneller in de bochten en hij liep zienderogen in. In de derde ronde pakte hij de leiding om die niet meer af te geven. In de vierde ronde brak de centrale elektrode van Nieto's bougie af. Hij moest de pit opzoeken en zakte naar de 7e plaats. Herrero viel helemaal uit door een gebroken zuiger. Barry Smith werd zodoende tweede achter Lodewijkx en Nieto pakte - ondanks zijn stop - de derde plaats. Aalt Toersen werd slechts vierde en verloor kostbare punten op de Derbi-rijders.

Uitslag 50cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Paul Lodewijkx Jamathi 15
2 Vlag van Australië Barry Smith Derbi 12
3 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi 10
4 Vlag van Nederland Aalt Toersen Van Veen-Kreidler 8
5 Vlag van Nederland Cees van Dongen Van Veen-Kreidler 6
6 Vlag van Nederland Martin Mijwaart Jamathi 5
7 Vlag van Italië Gilberto Parlotti Tomos 4
8 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler 3
9 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Adrijan Bernetič Tomos 2
10 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Janko-Florijan Štefe Tomos 1

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Derbi Zuiger
Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Jakob Unterladstätter KTM
Vlag van Zwitserland Bruno Veigel Honda
Vlag van Zwitserland Herbert Denzler Kreidler
Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler
Vlag van Duitsland Ludwig Faßbender Kreidler
Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler
Vlag van Duitsland Rudolf Schmälzle Kreidler
Vlag van Duitsland Winfried Reinhard Reimo
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Bordons Derbi
Vlag van Frankrijk André Millard Kreidler
Vlag van Frankrijk Charly Dubois Kreidler
Vlag van Frankrijk Jacques Roca Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Lawn Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Barrie Dickinson Garelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Walpole Garelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fran Redfern Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Whiteway Crooks-Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Lawley Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Luke Lawlor Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Aspin Meurs-Garelli
Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli
Vlag van Italië Franco Ringhini Morbidelli
Vlag van Italië Giovanni Lombardi Guazzoni
Vlag van Italië Luigi Rinaudo Tomos
Vlag van Italië Silvano Bertarelli Minarelli
Vlag van Monaco Jean-Louis Pasquier Derbi
Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler
Vlag van Nederland Jos Schurgers Kreidler
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Anton Kralj Tomos

Top tien tussenstand 50cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Nederland Aalt Toersen Van Veen-Kreidler 65 (83)
2 Vlag van Australië Barry Smith Derbi 57 (61)
3 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi 49
4 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler 43
5 Vlag van Nederland Paul Lodewijkx Jamathi 33
6 Vlag van Italië Gilberto Parlotti Tomos 29 (31)
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Derbi 28
8 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler 20
9 Vlag van Duitsland Ludwig Faßbender Kreidler 19
10 Vlag van Nederland Cees van Dongen Van Veen-Kreidler 14
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1969
FIM wereldkampioenschap wegrace
21e seizoen (1969)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1969

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1968
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1970