Bobby Cox
| |||||||||
| trzeciobazowy | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Robert Joseph Cox | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1941 | ||||||||
| Odbijał |
prawą | ||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||
| Debiut |
14 kwietnia 1968 | ||||||||
| Ostatni występ |
1 października 1969 | ||||||||
| Statystyki | |||||||||
| Średnia uderzeń |
0,225 | ||||||||
| Home runy |
9 | ||||||||
| Uderzenia |
141 | ||||||||
| RBI |
58 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
| Kariera menedżerska | |||||||||
| |||||||||
 Baseball Hall of Fame
| |||||||||
| Rok wprowadzenia |
2014 | ||||||||
| Metoda elekcji | |||||||||
Robert Joseph Cox (ur. 21 maja 1941) – amerykański baseballista, który występował na pozycji trzeciobazowego, menadżer zespołów MLB i menadżer generalny.
Kariera zawodnicza
[edytuj | edytuj kod]Przed rozpoczęciem sezonu 1959 podpisał kontrakt z organizacją Los Angeles Dodgers, gdzie przez pięć lat grał w klubach farmerskich tego zespołu. Następnie w 1964 został wybrany w drafcie MiLB przez Chicago Cubs, skąd w 1966 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Atlanta Braves. Po rozegraniu 99 meczów w zespole Richmond Braves z Triple-A, został oddany do New York Yankees[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 14 kwietnia 1968 w meczu przeciwko Minnesota Twins jako pinch hitter. 1 października 1969 zaliczył ostatni występ w MLB[3]. Z powodu słabego stanu kolan zmuszony był przedwcześnie zakończyć karierę zawodniczą[1].
Kariera menedżerska
[edytuj | edytuj kod]W 1971 został menadżerem zespołu farmerskiego Yankees, Fort Lauderdale Yankees z Class-A. W sezonie 1972 prowadząc West Haven Yankees z Double-A zdobył mistrzostwo Eastern League. W latach 1973–1976 był menadżerem Syracuse Chiefs z Triple-A, z którym w 1976 wywalczył mistrzostwo International League. W sezonie 1977 był trenerem pierwszej bazy w New York Yankees[1]. W 1978 został menadżerem Atlanta Braves i pełnił tę funkcję do 1981 roku osiągając bilans zwycięstw i porażek 266–323. W latach 1982–1985 prowadził Toronto Blue Jays, zaliczając w sezonie 1985 najlepszy bilans w historii klubu (99–62), jednak ulegając w American League Championship Series, późniejszemu triumfatorowi w World Series Kansas City Royals 3–4, mimo prowadzenia w serii 3–1; w sezonie 1985 Cox otrzymał nagrodę AL Manager of the Year Award[1][4].
W październiku 1985 został menadżerem generalnym Atlanta Braves, a 22 czerwca 1990 mianował siebie na stanowisko menadżera klubu[1]. W sezonie 1991 Braves zostali pierwszym klubem, obok Minnesota Twins, który zajął pierwsze miejsce w dywizji w rundzie zasadniczej, będąc na ostatnim miejscu w sezonie poprzednim[5][6]. Obydwa zespoły zdobyły wówczas mistrzostwa ligi i spotkały się w World Series, w których Braves ulegli 3–4[5]. Cox został ponownie wybrany najlepszym menadżerem i został pierwszym, który otrzymał tę nagrodę zarówno w American League, jak i National League[1].
Rok później Braves osiągnęli najlepszy bilans w historii klubu 104–58 i zdobyli mistrzostwo National League; w World Series przegrali drugi raz z rzędu, z Toronto Blue Jays 2–4[5]. W sezonie 1995 Cox poprowadził zespół do pierwszego po przeniesieniu siedziby klubu do Atlanty zwycięstwa w World Series, po pokonaniu Cleveland Indians 4–2[1]. W 2005 Braves zdobyli mistrzostwo NL East dwunasty raz z rzędu, a Cox po raz czwarty otrzymał nagrodę dla najlepszego menadżera w lidze[1]. 8 czerwca 2009 w meczu z Pittsburgh Pirates, zaliczył 2000. zwycięstwo jako menadżer Braves[7]. Po raz ostatni poprowadził zespół 11 października 2010 w meczu National League Division Series przeciwko San Francisco Giants[8].
W karierze menadżerskiej zanotował bilans 2413–1930–3, co daje mu czwarte miejsce w klasyfikacji wszech czasów pod względem zwycięstw za Conniem Mackiem, Johnem McGrawem i Tonym La Russą[1][9]. 12 sierpnia 2011 przed meczem z Chicago Cubs miała miejsce ceremonia zastrzeżenia numeru 6, z którym Cox występował jako menadżer Braves[10].
Baseball Hall of Fame
[edytuj | edytuj kod]9 grudnia 2013 został wybrany jednogłośnie przez 16 członków Expansion Era Committee do Galerii Sław Baseballu[11]. Ceremonia wprowadzenia do Baseball Hall of Fame odbyła się 27 lipca 2014[12].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
|---|---|---|
| 2× zwycięzca w World Series | 1977, 1995 | [1] |
| 4× Manager of the Year Award | 1985, 1991, 2004, 2005 | [1] |
| Baseball Hall of Fame | od 2014 | [11] |
| # 6 zastrzeżony przez Braves | 2011 | [10] |
Statystyki menadżerskie
[edytuj | edytuj kod]| Lata | Klub | Liga | Mecze | Zwycięstwa | Porażki | Proc. zw. i por. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1978–1981, 1990–2010 | Atlanta Braves | NL | 3860 | 2149 | 1709 | 0,557 |
| 1982–1985 | Toronto Blue Jays | AL | 648 | 355 | 292 | 0,549 |
| Łącznie w karierze[13] | 4508 | 2504 | 2001 | 0,556 | ||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Manager & Coaches - Bobby Cox. braves.mlb.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ Bobby Cox Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ Bobby Cox Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ Toronto Blue Jays Team History & Encyclopedia. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ a b c Atlanta Braves Team History & Encyclopedia. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ Minnesota Twins Team History & Encyclopedia. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ Extra-innings win gives Cox No. 2,000 with organization. mlb.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ Injury-plagued club gave its all for Cox, but NLDS run ends. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ All-Time Manager Register. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ a b Cox humbled by entrance into Braves' Hall. mlb.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ a b Braves legend Cox elected to Hall of Fame. braves.mlb.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ Emotions building for large Hall of Fame class. mlb.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).
- ↑ Bobby Cox Managerial Record. baseball-reference.com. [dostęp 2014-07-26]. (ang.).