Przejdź do zawartości

Grumman F9F Panther

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grumman F9F Panther
Ilustracja
Samolot w National Museum of Naval Aviation
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Grumman

Typ

myśliwiec

Konstrukcja

średniopłat o konstrukcji metalowej

Załoga

1 – pilot

Historia
Data oblotu

1947

Wycofanie ze służby

1958 (USA),
1969 (Argentyna)

Dane techniczne
Napęd

silnik turboodrzutowy Pratt & Whitney J42

Ciąg

22,2 kN

Wymiary
Rozpiętość

11,6 m

Długość

11,3 m

Wysokość

3,8 m

Powierzchnia nośna

23,2 m²

Masa
Własna

4220 kg

Użyteczna

6450 kg

Startowa

7460 kg

Osiągi
Prędkość maks.

925 km/h

Prędkość wznoszenia

26 m/s

Pułap

14 km

Zasięg

2000 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 działka 20 mm M2, 900 kg bomb lub 6 rakiet 127 mm
Użytkownicy
 Stany Zjednoczone,  Argentyna
Rzuty
Rzuty samolotu

Grumman F9F Panther – pierwszy odrzutowy samolot myśliwski wyprodukowany w zakładach Grummana, a drugi myśliwiec odrzutowy na służbie US Navy, swój pierwszy lot odbył w 1947. Napęd samolotu stanowił silnik turboodrzutowy J42 (budowany na licencji Rolls-Royce Nene). Charakterystyczną cechą wyglądu "Pantery" są zbiorniki paliwa zamontowane na stałe na końcu skrzydeł.

Samoloty tego typu służyły w czasie wojny koreańskiej, piloci latający na nich łącznie zestrzelili sześć MiG-ów 15, dzięki dobremu wyszkoleniu tracąc tylko jedną maszynę, pomimo przewagi MiG-ów w walce powietrznej nad Pantherami[1]. F9F były podstawowymi myśliwcami i samolotami szturmowymi US Navy w czasie konfliktu koreańskiego. Podczas wojny utracono z przyczyn bojowych 64 samoloty F9F lotnictwa Marynarki i Marines, przede wszystkim od ognia przeciwlotniczego, ponadto pewną liczbę utracono z przyczyn niebojowych[2].

"Pantery" zostały wycofane ze służby czynnej w Stanach Zjednoczonych w 1956, ale w roli samolotów szkoleniowych służyły do 1958. Wersją rozwojową F9F Panther był samolot Grumman F9F Cougar.

24 samoloty tego typu zostały zakupione w 1958 przez marynarkę wojenną Argentyny. Planowano ich użycie na lotniskowcu ARA Independecia, ale z powodu zbyt słabych katapult na tym okręcie wszystkie argentyńskie "Pantery" używały wyłącznie lotnisk lądowych. Zostały wycofane ze służby w 1969 z powodu braku części zamiennych.

Wersje samolotu

[edytuj | edytuj kod]
F9F-2 na pokładzie lotniskowca USS Midway w 1952 r.
  • XF9F-2: pierwsze dwa prototypy
  • XF9F-3: trzeci prototyp
  • F9F-2: pierwsza wersja produkcyjna, silnik J42
  • F9F-2B: wersja z podskrzydłowymi zaczepami na rakiety i bomby, w późniejszym czasie wszystkie wcześniejsze samoloty zostały zmodyfikowane w ten sposób i zaprzestano używać oznaczenia "B"
  • F9F-2P: nieuzbrojona wersja fotograficzna
  • F9F-3: wersja z silnikiem Allison J33 zbudowana na wypadek fiaska silnika J42, w późniejszym czasie silniki tych samolotów zostały wymienione na J43
  • XF9F-4: prototyp F9F-4.
  • F9F-4: wersja z dłuższym kadłubem i większym zapasem paliwa napędzana początkowo silnikiem J33 w późniejszym czasie zamienionym na J42
  • F9F-5: jak wersja -4 ale z silnikiem Pratt & Whitney J48 (licencyjny Rolls-Royce Tay )
  • F9F-5P: nieuzbrojona wersja fotograficzna z dłuższym nosem
  • F9F-5KD: Po wycofaniu ze służby część F9F-5 została przebudowana na bezzałogowe samoloty-cele, w 1962 ich oznaczenie zostało zmienione na DF-9E
Zespół akrobacyjny "Blue Angels"
F9F-2 zrzuca bomby w Korei w 1951/52 r.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Richard Hallion, The Naval Air War in Korea, Baltimore, Md.: Nautical & Aviation Pub. Co. of America, 1986, s. 162, ISBN 0-933852-47-9, OCLC 13062373.
  2. Richard Hallion, The Naval Air War in Korea, Baltimore, Md.: Nautical & Aviation Pub. Co. of America, 1986, s. 190, ISBN 0-933852-47-9, OCLC 13062373.