Grumman F9F Panther
Samolot w National Museum of Naval Aviation | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
średniopłat o konstrukcji metalowej |
Załoga |
1 – pilot |
Historia | |
Data oblotu | |
Wycofanie ze służby | |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Ciąg |
22,2 kN |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11,6 m |
Długość |
11,3 m |
Wysokość |
3,8 m |
Powierzchnia nośna |
23,2 m² |
Masa | |
Własna |
4220 kg |
Użyteczna |
6450 kg |
Startowa |
7460 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
925 km/h |
Prędkość wznoszenia |
26 m/s |
Pułap |
14 km |
Zasięg |
2000 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4 działka 20 mm M2, 900 kg bomb lub 6 rakiet 127 mm | |
Użytkownicy | |
Stany Zjednoczone, Argentyna | |
Rzuty | |
Grumman F9F Panther – pierwszy odrzutowy samolot myśliwski wyprodukowany w zakładach Grummana, a drugi myśliwiec odrzutowy na służbie US Navy, swój pierwszy lot odbył w 1947. Napęd samolotu stanowił silnik turboodrzutowy J42 (budowany na licencji Rolls-Royce Nene). Charakterystyczną cechą wyglądu "Pantery" są zbiorniki paliwa zamontowane na stałe na końcu skrzydeł.
Samoloty tego typu służyły w czasie wojny koreańskiej, piloci latający na nich łącznie zestrzelili sześć MiG-ów 15, dzięki dobremu wyszkoleniu tracąc tylko jedną maszynę, pomimo przewagi MiG-ów w walce powietrznej nad Pantherami[1]. F9F były podstawowymi myśliwcami i samolotami szturmowymi US Navy w czasie konfliktu koreańskiego. Podczas wojny utracono z przyczyn bojowych 64 samoloty F9F lotnictwa Marynarki i Marines, przede wszystkim od ognia przeciwlotniczego, ponadto pewną liczbę utracono z przyczyn niebojowych[2].
"Pantery" zostały wycofane ze służby czynnej w Stanach Zjednoczonych w 1956, ale w roli samolotów szkoleniowych służyły do 1958. Wersją rozwojową F9F Panther był samolot Grumman F9F Cougar.
24 samoloty tego typu zostały zakupione w 1958 przez marynarkę wojenną Argentyny. Planowano ich użycie na lotniskowcu ARA Independecia, ale z powodu zbyt słabych katapult na tym okręcie wszystkie argentyńskie "Pantery" używały wyłącznie lotnisk lądowych. Zostały wycofane ze służby w 1969 z powodu braku części zamiennych.
Wersje samolotu
[edytuj | edytuj kod]- XF9F-2: pierwsze dwa prototypy
- XF9F-3: trzeci prototyp
- F9F-2: pierwsza wersja produkcyjna, silnik J42
- F9F-2B: wersja z podskrzydłowymi zaczepami na rakiety i bomby, w późniejszym czasie wszystkie wcześniejsze samoloty zostały zmodyfikowane w ten sposób i zaprzestano używać oznaczenia "B"
- F9F-2P: nieuzbrojona wersja fotograficzna
- F9F-3: wersja z silnikiem Allison J33 zbudowana na wypadek fiaska silnika J42, w późniejszym czasie silniki tych samolotów zostały wymienione na J43
- XF9F-4: prototyp F9F-4.
- F9F-4: wersja z dłuższym kadłubem i większym zapasem paliwa napędzana początkowo silnikiem J33 w późniejszym czasie zamienionym na J42
- F9F-5: jak wersja -4 ale z silnikiem Pratt & Whitney J48 (licencyjny Rolls-Royce Tay )
- F9F-5P: nieuzbrojona wersja fotograficzna z dłuższym nosem
- F9F-5KD: Po wycofaniu ze służby część F9F-5 została przebudowana na bezzałogowe samoloty-cele, w 1962 ich oznaczenie zostało zmienione na DF-9E
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Richard Hallion , The Naval Air War in Korea, Baltimore, Md.: Nautical & Aviation Pub. Co. of America, 1986, s. 162, ISBN 0-933852-47-9, OCLC 13062373 .
- ↑ Richard Hallion , The Naval Air War in Korea, Baltimore, Md.: Nautical & Aviation Pub. Co. of America, 1986, s. 190, ISBN 0-933852-47-9, OCLC 13062373 .