RQ-5 Hunter
Start RQ-5 z wykorzystaniem przyspieszacza startowego | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Israel Aerospace Industries |
Typ | |
Załoga |
0 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 × silnik dwusuwowy Moto Guzzi |
Moc |
100 kW (136 KM) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
8,89 m |
Długość |
6,89 m |
Wysokość |
1,69 m |
Masa | |
Własna |
545 kg |
Użyteczna |
90 kg |
Startowa |
725 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
204 km/h |
Prędkość patrolowa |
130 km/h |
Pułap |
4800 m |
Zasięg |
1800-2000 km |
Promień działania |
125-200 km |
Długotrwałość lotu |
14 h |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Stany Zjednoczone, Izrael, Belgia, Francja | |
Rzuty | |
RQ-5 Hunter – bezzałogowy aparat latający (UAV – Unmanned Aerial Vehicle) opracowany w drugiej połowie lat 80 w Izraelu przez firmę Israel Aerospace Industries. W 1988 roku zwyciężył w konkursie na taktyczny bezzałogowy aparat latający dla US Army.
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Aparat produkowany był przez Israel Aerospace Industries a jego końcowy montaż odbywał się na terenie Stanów Zjednoczonych w firmie TRW Incorporated. Pierwszy lot Huntera przeznaczonego dla amerykańskiej armii odbył się w marcu 1991 roku. Początkowo aparat nosił oznaczenie BQM-5 a następnie zmieniono jego oznaczenia na używane obecnie RQ-5.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Hunter to aparat bezzałogowy w układzie wielokadłubowym. W środkowej gondoli znajdują się dwa silniki motocyklowe Moto Guzzi o pojemności 750 cm³. Jeden z nich, umieszczony z przodu jest silnikiem ciągnącym, drugi, z tyłu, pchającym. Oba silniki zaopatrzone są w drewniane, dwułopatowe śmigła. W gondoli mieszczą się również układ sterowania, system nawigacyjny, system rozpoznawczy oraz układ transmisji danych z anteną umieszczoną w okrągłej owiewce nad kadłubem. Do gondoli przymocowane jest również stałe, trójkołowe podwozie. Skrzydło proste składa się z centropłata bez wzniosu i demontowanych podczas transportu aparatu końcówek o obrysie trapezowym i niewielkim wzniosie dodatnim. Skrzydło zaopatrzone jest w wychylane elektrycznie klapy i lotki. Do centropłata przymocowane są dwie belki ogonowe połączone ze sobą statecznikiem poziomym. Usterzenie pionowe jest zdwojone i nachylone do wewnątrz. Hunter może startować jak typowy samolot jak również ze specjalnych wyrzutni z użyciem rakietowych przyspieszaczy startowych. Aparat może wykonywać swoje misje po wcześniej zaprogramowanej trasie jak również być sterowany przez operatora znajdującego się w naziemnym stanowisku kontroli lotu.
Wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Hunter standardowo przenosi kamerę telewizyjną oraz termowizyjną, laserowy dalmierz i urządzenie podświetlające cele, współpracujące z rakietami Hellfire. Hunter może przenosić również aparaturę meteorologiczną, sprzęt do wykrywania i zakłócania stacji radiolokacyjnych i środków łączności oraz sprzęt do retranslacji, czyli do automatycznego przekazywania sygnału (np. radiowego).
Służba
[edytuj | edytuj kod]Huntery zostały wykorzystane bojowo w 1999 roku podczas operacji Allied Force w Kosowie. W 1996 roku produkcja aparatów została zakończona, jego następcą został RQ-7 Shadow.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Gruszczyński. Bezpilotowce państw zachodnich Stany Zjednoczone. „Nowa Technika Wojskowa”. 10, s. 24–26/43–48, 2002. ISSN 1230-1655.