134 Pułk Piechoty (1939)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Erwin Wolanek |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa pod Różanem bitwa pod Włodawą | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
134 Pułk Piechoty (134 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Formowanie pułku
134 pułk piechoty nie występował w organizacji pokojowej wojska, lecz był jednostką formowaną w czasie mobilizacji. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” pułk był formowany w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym. Czas przeprowadzenia mobilizacji wynosił 72 godziny. Jednostkami mobilizującymi były: batalion KOP „Orany”, batalion KOP „Sejny” i 41 Suwalski pułk piechoty. Przy czym ten ostatni korzystał ze sprzętu batalionu KOP „Suwałki”, nieistniejącego od stycznia 1939 roku.
Dowództwo pułku, organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych i kompania gospodarcza (bez orkiestry) oraz plutony łączności, pionierów i przeciwgazowy były mobilizowane w Oranach przez dowództwo tamtejszego batalionu KOP. W odróżnieniu od innych regulaminowych jednostek, 134 pp nie posiadał kompanii przeciwlotniczej.
I batalion 134 pp i kompania przeciwpancerna były mobilizowane w m. Porzecze przez kompanię odwodową „Porzecze” baonu KOP „Orany”, natomiast kompania zwiadowcza przez kompanię odwodową „Olkieniki” baonu KOP „Orany”.
II batalion 134 pp był mobilizowany w Sejnach przez batalion KOP „Sejny”, natomiast III batalion w Suwałkach przez 41 pp. Do stycznia 1939 roku jednostką mobilizującą III/134 pp był batalion KOP „Suwałki”.
Mobilizacja pułku została przeprowadzona w dniach 24–27 sierpnia 1939 roku. Po jej zakończeniu pułk został podporządkowany dowódcy 33 Rezerwowej Dywizji Piechoty. 28 sierpnia 1939 roku, pułk został przetransportowany w okolice stacji Śniadowo.
Obsada personalna
Obsada personalna pułku we wrześniu 1939[1]
- dowódca pułku – ppłk Erwin Alojzy Wolanek
- adiutant – kpt. Kazimierz Grzybowski
- II adiutant – ppor. rez. Ludwik Kamionko
- kwatermistrz – kpt. Jan Świętochowski
- dowódca I batalionu – mjr Tadeusz Hordt[2]
- dowódca 1 kompanii ckm – kpt. Jan Mihułka
- dowódca II batalionu – kpt. Stanisław Zmarz
- dowódca 6 kompanii – por. piech. Leon Maślonka[3][4]
- dowódca 2 kompanii ckm – kpt. piech. Jan Jakub Lermer[3] †1940 Charków
- dowódca III batalionu – kpt. Adolf Pawlikowski
Przypisy
- ↑ Bieliński i Rzadkowski 2020 ↓, s. 21.
- ↑ Hordt 1945 ↓, s. 4–14.
- ↑ a b Maślonka 1945 ↓, s. 28.
- ↑ Leon Maślonka. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.14549 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-27].
Bibliografia
- Piotr Bieliński, Adam Rzadkowski: Korpus Ochrony Pogranicza cz. 2 : 33 i 36 Dywizja Piechoty Rezerwowa. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2020, seria: Wielka Księga Piechoty Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-8164-329-0.
- Tadeusz Hordt: Sprawozdanie z kampanii wrześniowej 1939 r.. [w:] B.I.15c [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1945. [dostęp 2024-03-27].
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Leon Maślonka: Sprawozdanie z wojny od 1 IX 39 r. do dnia 27 IX 39 r.. [w:] B.I.15c [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1945-11-03. [dostęp 2024-03-27].
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Ryszard Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, Kamil Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774.