Nemačke jedinice u Jugoslaviji u Drugom svetskom ratu

U Jugoslaviji su tokom Drugog svetskog rata delovale različite nemačke vojne formacije i službe. Nakon kapitulacije, trebalo je da u Jugoslaviji ostanu samo slabije okupacione armijske snage, kao pomoć okupacionoj administraciji, uz razne policijske teritorijalne, zaštitne službe i organizaciju TOT za privrednu eksploataciju. Međutim, izbijanje ustanka primoralo je Nemce na privremeno dovođenje armijskih snaga krajem 1941, da bi od jeseni 1942, sa eskalacijom partizanskog rata, došlo i do sukcesivnog znatnog povećanja armijskog prisustva.

Tokom Aprilskog rata 1941. Jugoslavijom su prokrstarile nemačka Druga i Dvanaesta armija, nakon čega je Jugoslavija okupirana i podeljena.

Do početka napada na SSSR 22. juna 1941. sve borbene formacije povučene su iz Jugoslavije. Štab 12. armije promovisan je u Komandu Jugoistoka, sa ratnim i okupacionim ovlašćenjima za Grčku i Jugoslaviju. U Beograd je u maju 1941. stigla "Višu Komandu 65 za posebnu namenu" korpusnog nivoa, kao komanda okupacionih armijskih jedinica. Na raspolaganje su joj stavljene 4 posadne divizije, od kojih su tri bile zadužene za okupaciju Srbije, a jedna je pridodata kao pomoć vlastima NDH. Štab 18. korpusa, koji je zadržan pod komandom 12. armije u Grčkoj, korišćen je za taktičko komandovanje tokom operacija protiv ustanika 1941/1942. U tom periodu nemačke snage brojale su oko 30.000 vojnika.

Nakon izbijanja ustanka u Srbiji uspostavljen je štab i zvanje "Opunomoćenog komandujućeg generala u Srbiji", neposredno potčinjenog komandi Jugoistoka, kome su za gušenje ustanka stavljene na raspolaganje dve borbene divizije i jedan puk, tako da je u decembru 1941. brojno stanje nemačke vojske bilo oko 60.000 ljudi. Ove dodatne trupe do februara 1942. sukcesivno su povučene iz Jugoslavije.

Nakon zaoštravanja krize u NDH i jačanja NOVJ u novembru 1942. za ofanzivne operacije formiran je "Korpus Hrvatska". Njegova brojna snaga u maju 1943. narasla je na 130.000 ljudi. Osim snaga ovog korpusa, u Sloveniji i Srbiji bilo je raspoređeno još oko 30.000 ljudi u policijskim i teritorijalnim službama.

Usled iskrcavanja Saveznika u Italiji i zaoštravanja krize u Jugoslaviji, tokom avgusta 1943, Nemačka vrhovna komanda je reorganizovala snage na Balkanu. Teritoriju zapadno od Kvarnerskog zaliva i granice Slovenije držale su snage Armijske grupe "B" (kasnije 1944. Armijske grupe "C") sa nekih 40.000 - 50.000 ljudi. Teritorija Jugoslavije istočno od nje bila je pokrivena Drugom oklopnom armijom čija je snaga dostizala 300.000 ljudi. Formiran je štab Armijske grupe "F" koji je bio nadređen Drugoj oklopnoj armiji i Armijskoj grupi "E", zaduženoj za Grčku. Štab Armijske grupe "F" je smešten u Beogradu i ujedno je predstavljao komandu Jugoistoka.

Teritorija Srbije nije bila pokrivena korpusima Druge oklopne armije, već je na njenoj teritoriji funkcionisala okupaciona vlast pod komandom administrativnog dela štaba, odnosno štaba komandanta Jugoistoka. On je raspolagao bugarskim okupacionim snagama, kvislinškim formacijama, i sa nekoliko nemačkih policijskih pukova i teritorijalnih bataljona.

Kad je zapretila opasnost od prodora Crvene Armije sa istoka, štab Vojnoupravnog komandanta Jugoistoka pretvoren je u pravi ratni štab. Na raspolaganje su mu stavljene izvesne snage Armijske grupe "E" i Druge oklopne armije, od koje je za Beogradsku operaciju privremeno formirana Armijska grupa "Srbija". Ovaj štab raspušten je 4. novembra 1944.

Počev od septembra 1944. pa do sredine januara 1944. Armijska grupa "E" probijala se iz Grčke kroz Jugoslaviju, pa su se na teritoriji Jugoslavije privremeno nalazile, uz manje snage Armijske grupe "C" na zapadu, istovremeno i jedinice Druge oklopne armije, i Armijska grupa "E". U tom periodu brojnost nemačkih snaga izlazila i na 400.000 ljudi.

Od januara 1945. štab Armijske grupe "E" ponovo je preuzeo komandu nad svim snagama u Jugoslaviji zapadno od linije Kvarner - granica Slovenije. Usled gubitaka i preraspodele jedinica brojnost njegovih jedinica spala je na oko 200.000 ljudi.

Pored kopnene vojske, u Jugoslaviji su bile prisutne mornaričke snage i znatne snage ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane.

U završnim operacijama Jugoslovenska armija zarobila je oko 150.000 nemačkih vojnika.

Jedinice pod komandom štaba 12. armije i Armijske grupe "E"

Glavni članak: Armijska grupa "E"

Viša Komanda 65 za posebnu namenu

Viša Komanda 65 za posebnu namenu (nem. Höheres Kommando zur besonderen Verwendung LXV) formirana je 21. maja 1941. u cilju izvršavanja vojnih zadataka okupacione uprave u Jugoslaviji. Po rangu, to je bila korpusna formacija. Komandant joj je bio general artiljerije Paul Bader (nem. General der Artillerie Paul Bader). Pod komandom ovog bile su četiri posadne divizije:

Prve tri bile su raspoređene na teritoriji Srbije, dok je 718. divizija raspoređena kao pomoć snagama NDH na njenoj teritoriji.

Opunomoćeni komandant Srbije

Istovremeno je postojao i štab i zvanje opunomoćenog zapovednika Srbije. Njegov komandant od 18. aprila do 31. maja 1941. bio je general avijacije Helmut Ferster (nem. General der Flieger Helmuth Förster), zatim od 31. maja do 28. jula 1941. Ludvig fon Šreder (nem. General der Flakartillerie Ludwig von Schröder), a nakon njegove pogibije u avionskoj nesreći general avijacije Hajnrih Dankelman (nem. General der Flieger Heinrich Danckelmann) (od 28. jula do 9. oktobra 1941.)

Sa rasplamsavanjem ustanka ukazala se potreba za jačanjem nemačkih trupa. Vrhovna komanda Vermahta (nem. Oberkommando der Wehrmacht) rešila je da pojača snage i uvede mere zastrašivanja. Tituli komandanta Srbije dodati su 19. septembra zastrašujući epiteti: uz zvanje "opunomoćenog zapovednika" (nem. Bevollmächtigter Kommandierender General) dobio je i zvanje "naredbodavca" (nem. Befehlshaber) da bi se naglasila njegova neograničena moć.

Na mesto ovog komandanta neograničene moći postavljen je 9. oktobra general brdskih trupa Franc Beme (nem. General der Gebirgstruppe Franz Böhme). On je na ovom položaju ostao do 1. marta 1942, a Komanda 18. armijskog korpusa funkcionisala je kao njegov operativni štab. 1. marta 1942. ova dva zvanja štaba su ujedinjena u jedan štab. Na njegovom čelu je nadalje do 13. avgusta 1943. bio general artiljerije Paul Bader (nem. General der Artillerie Paul Bader) sa zvanjem "Komandujućeg generala i naredbodavca u Srbiji" (nem. Kommandierender General und Befehlshaber in Serbien)

Od juna 1942. glavnina snaga komandanta Srbije bila je angažovana na teritoriji NDH, a na teritoriji Srbije angažovani su pojedini policijski pukovi i bataljoni teritorijalne zaštite (nem. landesschützen). U pojedinim akcijama komandantu Srbije stavljani su kratkotrajno na raspolaganje delovi 164. divizije, 297. divizije (od juna do avgusta 1943) i 7. SS divizije tokom njenog formiranja (oktobra 1942).

Nakon reorganizacije snaga na Jugoistoku^[1] ulogu Komandanta Srbije faktički je preuzeo Vojnoupravni komandant Jugoistoka (nem. Militärbefehlshaber Südost).

Korpus "Hrvatska"

Jedinice pod komandom štaba Armijske grupe "F"

Glavni članak: Armijska grupa "F"

U avgustu 1943. u Beograd je stigao štab Armijske grupe "F". Ovaj štab preuzeo je i dužnost Komande Jugoistoka. Nјegovo zaduženje bila je borba protiv ustanika na Balkanu i organizacija odbrane od eventualnog savezničkog iskrcavanja. Frontovske trupe Komande Jugoistoka, odnosno Armijske grupe "F" sačinjavale su^[1]:

Maximilian von Weichs, komandant Jugoistoka.

Druga oklopna armija koja je bila zadužena za oblast severne Albanije i cele Jugoslavije, sa izuzetkom kvarnerske obale, Istre i zaleđa, i zapadne Slovenije (koje je posedala Armijska grupa B), kasnije Armijska grupa C), i ostatka Slovenije, koji je smatran anektiranim i delom Rajha, i koji su pokrivale snage XVIII nemačke armijske oblasti. Njena jačina varirala je između 16 divizija (decembra 1944, za vreme Zimskih operacija) i 12 divizija (jula 1944, nakon odlaska 42. lovačke divizije, a pre ponovnog dolaska 1. brdske). Pod njenom komandom bili su i delovi mornarice, obalske artiljerije, posade aerodroma i drugih objekata, kao i formacije drugih službi. Štab Druge oklopne armije preuzimao je taktičku komandu i nad raznim ne-frontovskim snagama: teritorijalnim bataljonima, policijskim i okupacionim snagama, u slučaju njihove borbene upotrebe. U ovom periodu armija je projala između 250.000 i 300.000 ljudi. Njenoj komandi bile su takođe taktički potčinjene Vojne snage NDH (oko 200.000 ljudi) i bugarska 5. armija u anektiranom delu Makedonije (4-5 divizija, oko 30.000 boraca).
Armijska grupa E bila je zadužena za teritoriju Grčke i dela južne Albanije. Ona je pod svojom komandom imala 8-9 divizija, uz brojne posade baza i specijalne formacije. Njena brojnost kretala se oko 250.000 boraca.

U avgustu 1943. u Jugoslaviji je razmeštena i 20. divizija protivvazdušne odbrane.

Teritorija okupacione zone Srbije predstavljala je specijalan slučaj. U njoj od avgusta 1943. do avgusta 1944. (do izbijanja Grupe divizija NOVJ na Ibar početkom avgusta) nije bilo armijskih trupa. Okupacijske zadatke izvršavali su policijski pukovi i teritorijali (landesšicen) bataljoni "neznatne borbene moći", te RZK, SDK i SDS, kao i Bugarski okupacioni korpus (4-5 divizija, oko 30.000 ljudi), koji je po borbenosti "jedva odgovarao borbenoj vrednosti nemačkih landesšicen-jedinica"

Početkom avgusta 1944, vojnoupr. k-tu Jugoistoka stajalo je, u cilju obezbeđenja navedenih objekata i veza, na raspolaganju:
*8 nemačkih landesšicen-bataljona — odnosno bataljona za obezbeđenje sa neznatnom jačinom i neznatnom borbenom moći,

1 tenk. bat. zBV, koji se sastojao od prosečno 50—60 za upotrebu podesnih trofejnih tenkova franc. i engl. starijih modela,

1 nemački, usled stalnog učešća u borbi protiv bandi i usled nedostatka rezervi u pogledu ljudstva, slabi pol.[icijski] puk (mot.),

3, pretežno od stranog ljudstva sastavljena, u pogledu njihove borbene vrednosti malo vredna, pol. dobr. puka,

5, usled naoružanja i opreme oruđem kao i starosnog sastava (emigranti), samo uslovno za upotrebu sposobnih ruskih pukova, kao i

5 pukova Srp. dobr. korpusa, kojih borbena vrednost treba da je otprilike jednaka onoj ruskih pukova. Konačno su stajali na raspolaganju: Dunavska flotila sa 10 — 12 jedinica

Osim navedenih jedinica, bio je potčinjen vojnoupr. k-tu Jugoistoka od rezervista sastavljeni bug. Okup.[acioni] korpus sa 35 bataljona, koji je usled nespretnog komandovanja, nedostatka naoružanja, nedostatka obuke i slabog raspoloženja za borbu, jedva odgovarao borbenoj vrednosti nemačkih landesšicen-jedinica.^[2]

Ove jedinice brojale su oko 20.000 Nemaca i oko 50.000 ljudi u ruskim, srpskim i bugarskim formacijama. Za taktičku komandu nad ovim šarolikim snagama bio je zadužen Vojnoupravni komandant Jugoistoka, koji je, osim toga, u štabu Jugoistoka u Beogradu, rukovodio administrativnim štabom za selu teritoriju Jugoistoka. U krizi nastaloj prodorom 57. armije Crvene armije i NOVJ u Srbiju, ovom štabu stavljene su na raspolaganje dve kompletne i delovi treće divizije Druge oklopne armije, kao i jedna divizija Armijske grupe "E". Tako je formirana privremena Armijska grupa Srbija, pod komandom Vojnoupravnog komandanta Jugoistoka. Ova privremena formacija trajala je kraće od mesec dana, i 1. novembra 1944. je raspuštena, a jedinice su vraćene pod komandu Druge oklopne armije.

Druga oklopna armija

Glavni članak: Druga oklopna armija (Nemačka)

Vojnoupravni komandant Jugoistoka kao komandant Srbije

Probijanje Armijske grupe "E" iz Grčke

Glavni članak: Proboj Armijske grupe E iz Grčke

Jedinice pod komandom štaba Armijske grupe "E"

Armijska grupa "E" započela je nastupanje iz Grčke u Jugoslaviju 1. septembra 1944. u cilju preuzimanja kontrole nad bugarskim trupama i čvrstog povezivanja sa Drugom oklopnom armijom u cilju odbijanja prodora Crvene armije.

Tokom septembra Armijska grupa "E" uspela je da kao pomoć Armijskoj grupi Jug transportuje svoju 4. SS policijsku oklopnu diviziju, a Drugoj oklopnoj armiji 117. lovačku diviziju. Glavnina snaga preformirana je u "Prethodnicu Šojerlen", 22. i 91. armijski korpus, sa kojima je Armijska grupa "E" nastupala kroz Makedoniju, preko Kosova i Sandžaka, za istočnu Bosnu. Štab 68. korpusa prebačen je krajem oktobra avionom u Srem, da u sastavu Druga oklopna armija preuzme komandu nad snagama na Dunavu.

Nastupajući kroz Jugoslaviju, Armijska grupa "E" je postepeno preuzimala komandu nad korpusima Druge oklopne armije:

11. septembra 1944. preuzela je komandu nad 21. armijskim korpusom^[3].
15. oktobra preuzela je komandu nad Korpusom "Miler" (kasnije 34. armijski korpus)^[4].
Krajem oktobra preuzela je komandu nad 5. SS korpusom^[5].
1. decembra 1944. preuzela je komandu nad 15. brdskim korpusom^[6].

Pošto je istovremeno njen 34. korpus preuzeo komandu nad Borbenom grupom Kibler na Sremskom frontu, time je Armijska grupa "E" koncentrisala u svojim rukama komandu nad celokupnim ratištem između Drave i Jadrana. Tokom svog prodora od Grčke do Save i Srema, Armijska grupa "E" pretrpela je u borbama sa snagama NOVJ i bugarske armije, i od savezničkih vazdušnih udara, gubitke od 50.000 izbačenih iz stroja^[5]. Ipak, s obzirom na vrlo teške okolnosti pod kojima se prodor odvijao, komandant Armijske grupe "E" bio je zadovoljan ovim uspehom. U tom periodu, Armijska grupa "E" brojala je oko 400.000 boraca, a imala je taktičku komandu i nad oko 150.000 boraca u sastavu oružanih snaga NDH.

U tom periodu još se odvijao proboj 21. korpusa iz okruženja u Crnoj Gori, i Kninska operacija u Dalmaciji, u kojima je Armijska grupa "E" pretrpela dodatne teške gubitke.

U januaru 1945. Armijska grupa "E" preuzela je komandu nad 69. i 97. korpusom u kvarnersko-tršćanskoj oblasti. Tokom Završnih operacija, Armijska grupa "E" poražena je od Jugoslovenske armije, i položila je oružje pred njom po delovima, između 7. i 15. maja 1945. u Sloveniji.

Jedinice pod komandom štaba Armijske grupe "C"

Izvori

Povezano

Spoljašnje veze

[znaci.org-1] 1,0 ^1,1 Naređenje Generalštaba Vrhovne komande Vermahta od 18. avgusta 1943. komandantu Jugoistoka za reorganizaciju sistema komandovanja na Jugoistoku - Zbornik dokumenata i podataka NOR-a, tom XII (nemački dokumenti), knjiga 3 (1943. godina), Vojnoistorijski institut, Beograd, dokument 121

[2] Zbornik dokumenata i podataka NOR-a, tom XII (nemački dokumenti), knjiga 4 (1944. i 1945. godina), Vojnoistorijski institut, Beograd: dokument 194 - Izveštaj komandanta Armijske grupe "Srbija" od 4. novembra 1944

[3] Ratni dnevnik komande grupe armija »F« za period od 1. jula do 31. decembra 1944. godine - Zbornik dokumenata i podataka NOR-a, Prilog 1, 11. septembar 1944

[4] Ratni dnevnik komande grupe armija »E« za period od 1. oktobra do 31. decembra 1944. godine - Zbornik dokumenata i podataka NOR-a, Prilog 2, 15. oktobar 1944

[ReferenceA-5] 5,0 ^5,1 Ratni dnevnik komande grupe armija »E« za period od 1. oktobra do 31. decembra 1944. godine - Zbornik dokumenata i podataka NOR-a, Prilog 2

[6] Ratni dnevnik komande grupe armija »E« za period od 1. oktobra do 31. decembra 1944. godine - Zbornik dokumenata i podataka NOR-a, Prilog 2, 1. decembar 1944

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]