Armia „Poznań”
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
23 marca 1939 |
Rozformowanie |
1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa bitwa nad Bzurą | |
Organizacja | |
Dyslokacja |
Warszawa (do 29 VIII) |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Podległość |
Armia „Poznań” – związek operacyjny Wojska Polskiego istniejący od 23 marca do 21 września 1939.
W czasie kampanii wrześniowej armia dowodzona przez gen. dyw. Tadeusza Kutrzebę, walczyła w składzie czterech dywizji piechoty (14., 17., 25. i 26.), Wielkopolskiej i Podolskiej Brygady Kawalerii oraz Poznańskiej i Kaliskiej Brygady ON. Początkowo obsadzała wysunięty na zachód obszar Wielkopolski; była w gotowości do działania zarówno na korzyść Armii „Pomorze” jak i Armii „Łódź”.
W kolejnych dniach września odegrała główną rolę w dwutygodniowej bitwie nad Bzurą[1].
Utworzenie armii i przygotowania wojenne
[edytuj | edytuj kod]Armia „Poznań” utworzona została 23 marca 1939 w celu obrony Wielkopolski[2] i współdziałania z sąsiednimi armiami („Pomorze” i „Łódź”). Tego dnia, w oparciu o Inspektorat Armii gen. dyw. Tadeusza Kutrzeby i przydzielonych oficerów – wykładowców Wyższej Szkoły Wojennej, zorganizowany został w Warszawie zalążek dowództwa i sztabu armii (do 31 sierpnia 1939 występował w dalszym ciągu jako Inspektorat Armii). 29 sierpnia 1939 przybył do Gniezna[3].
Zadania dla Armii „Poznań” przewidywały[4][5][6][7]:
- Osłaniając się na kierunku Frankfurt – Poznań, przede wszystkim ubezpieczyć własnym działaniem skrzydła Armii „Łódź” i Armii „Pomorze”. W razie ataku przeważających sił nieprzyjaciela nie dać się szybko zepchnąć na ostateczną linię obrony.
- Nie dać się odrzucić od armii sąsiednich. W tym celu zwrócić szczególną uwagę na kierunki:
- Piła – Inowrocław
- Głogów – Koło
- Wrocław – Koło
- Na kierunku Frankfurt – Poznań:
- wykorzystać jak najdłużej przedpole Warty i osłonić Poznań przed zaskoczeniem,
- do opóźnienia nieprzyjaciela wykorzystać wszystkie nadające się w tym celu linie terenowe.
- Ostateczna pozycja obrony:
Szerokość pasa działania: w centrum około 200 km, na skrzydłach 30–60 km[5].
20 sierpnia na bazie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu sformowano sztab Grupy Operacyjnej „Koło”, któremu podporządkowywano jednostki armii, w celu koordynacji działań bojowych na poziomie taktycznym. Dowódcą GO „Koło” został mianowany dowódca DOK VII – gen. bryg. Edmund Knoll-Kownacki.
Działania bojowe
[edytuj | edytuj kod]- Bitwa graniczna
- 1 i 2 września
Na odcinku Armii „Poznań” drobne starcia miały miejsce w obszarze nadgranicznym oraz nad Notecią. W związku z sytuacją w rejonie Częstochowy, 2 września dowódca armii otrzymał polecenie przygotowania odejścia jednostek na zasadniczą pozycję obronną[8]. Podolska Brygada Kawalerii ukończyła wyładowania i dopiero następnego dnia mogła zluzować 14 Dywizję Piechoty w osłonie kierunku poznańskiego[9].
Obsada personalna dowództwa
[edytuj | edytuj kod]- dowódca – gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba
- oficer do zleceń – ppłk dypl. Adam Lewicki
- oficer ordynansowy – rtm. Jan Pniewski
- dowódca artylerii – płk Michał Jancewicz
- oficer – mjr Wojciech Wilkoński
- oficer – kpt. Ludwik Juliusz Ostrichański
- oficer – kpt. Roman Czartoryski
- dowódca lotnictwa – płk dypl. pil.inż. Stanisław Kuźmiński
- szef sztabu – ppłk dypl. obs. Adam Kurowski
- oficer operacyjny – mjr dypl. pil. Jan Koźmiński
- oficer informacyjny – kpt. obs. Kazimierz Ciesielski
- kwatermistrz – kpt. Stanisław Miękina
- pomocnik kwatermistrza – por. Prus
- dowódca OPL – kpt. Jan Maciej Pawłowski
- szef sztabu – ppłk dypl. obs. Adam Kurowski
- dowódca saperów – ppłk dypl. Leon Bianchi
- szef sztabu
- ppłk dypl. Stefan Mossor (III – VII 1939)
- płk dypl. Stanisław Lityński (VII – IX 1939)
- szef Oddziału I – ppłk dypl. Romuald Sidorski
- szef Wydziału Personalnego – mjr Konstanty Jabłoński
- oficer – mjr dypl. Antoni Dąbrowski
- oficer – kpt. Władysław Zwoliński
- szef Oddziału II – ppłk dypl. Józef Gryglaszewski
- oficer – mjr dypl. Feliks Libert
- oficer – kpt. Tadeusz Piotr Mroczkowski
- oficer – rtm. dypl. Janusz Łoś
- szef Oddziału III – ppłk dypl. Feliks Robakiewicz
- oficer – mjr dypl. Eryk Migula
- oficer – mjr dypl. Wincenty Iwanowski
- oficer – mjr dypl. Julian Michalski
- oficer – kpt. dypl. Zygmunt Braksal
- szef Oddziału IV – ppłk dypl. Włodzimierz Krzyżanowski
- zastępca szefa – mjr dypl. Kazimierz Oyrzyński
- kierownik Referatu Zaopatrzenia – kpt. dypl. Albert Szaad
- kierownik Referatu Etapowego – kpt. Antoni Berezowski
- oficer – kpt. Stanisław Rybiański
Kwatermistrzostwo armii
- kwatermistrz armii – płk dypl. Bolesław Stanisław Borkowski
- dowódca żandarmerii – ppłk żand. Tadeusz Miś
- szef służby intendentury – ppłk dypl. Wiktor Misky
- oficer – kpt. Mieczysław Adolf Burcan
- oficer – kpt. Mieczysław Niesiołowski
- oficer – kpt. Józef Szczepański
- oficer – kpt. Stanisław Jan Tarnawski
- oficer – por. Stanisław Boniecki
- oficer – por. Benedykt Hołdrowicz
- oficer – ppor. Stanisław Miechówka
- szef służby uzbrojenia – ppłk uzbr. Leon Metelski
- oficer – mjr Tadeusz Roman
- oficer – mjr Kazimierz Konstanty Hellwig
- oficer – kpt. Kazimierz Jan Hellebrandt
- oficer – kpt. Marian Adam Wiśniewski
- oficer – kpt. Otton Adolf Wojtowicz
- oficer – kpt. Józef Pawłowski
- oficer – por. Zbigniew Stanisław Sokołowski
- szef służby zdrowia – płk lek. doc. dr Teofil Kucharski
- szef służby weterynaryjnej – płk lek. wet. Mieczysław Lessiński
- szef służby sprawiedliwości – płk aud. Karol Ludwik Müller
- szef służby duszpasterskiej – proboszcz ks. Józef Tomiak
- szef służby wyznań niekatolickich – mjr Tadeusz Marian Bałaban
- szef służby samochodowej – mjr Józef Augustowski
- oficer – mjr Czesław Buszkiewicz
- oficer – kpt. Henryk Kazimierski
- dowódca kolumny taborowej – ppor. Wiktor Przegaliński
- szef służby kolejnictwa – ppłk dypl. Henryk Edward Lergetporer
- zastępca szefa – kpt. Piotr Załęski
- komendanci za- i wyładunkowi:
- kpt. dypl. Edmund Wiktor Ginalski
- por. Zdzisław Rassowski
- ppor. Kazimierz Tomasik
- ppor. Stanisław Żurawiński
- ppor. Marian Falęcki
- ppor. Władysław Mazierski
- ppor. Wiktor Maszner
- delegat PKP przy armii – mjr dypl. Aleksander Klotz
- delegat Naczelnego Kwatermistrza – mjr dypl. Zdzisław Henryk Szymański
- kurier – ppor. Wacław Wysiadecki
- komendant kwatery głównej – mjr. Augustyn Stasiak
- kierownik kancelarii – kpt. Stanisław Bartłomiej Łoza
Adiutantura
- oficer kurier – kpt. Leśniewski
- oficer kurier – por. Marian Jaworski
- oficer kurier – ppor. Stefan Długołęcki
- płatnik kwatery głównej – por. Andrzej Bukowski
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]Kwatera Główna Armii
- dowódca 72 kompanii asystencyjnej – ppor. Władysław Łazuta
- dowódca 209 kompanii asystencyjnej – ppor. Roman Dudziak
- dowódca kompanii sztabowej – por. Zygmunt Rzędowski
- dowódca kompanii sztabowej – kpt. Stefan Steś
- kompania stacyjna nr 12 – por. Józef Żabówka
- dowódca plutonu – por. Bolesław Antoni Ścieciński
- 14 Wielkopolska Dywizja Piechoty
- 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty
- 25 Dywizja Piechoty
- 26 Dywizja Piechoty
- Wielkopolska Brygada Kawalerii
- Podolska Brygada Kawalerii (od 1 lub 2 września)
Artyleria
- batalion saperów typ IIb nr 47 dla armii – kpt. Teofil Jaroszewski
- pluton mostowy 4-tonowy nr 47
- kompania saperów KOP „Stolin”
- szefostwo fortyfikacji typ II „Poznań”
- dowództwo grupy fortyfikacyjnej nr 1
- dowództwo grupy fortyfikacyjnej nr 31
- dowództwo grupy fortyfikacyjnej nr 71
- dowództwo grupy fortyfikacyjnej nr 92 – ppłk st. sp. inż. Mieczysław Wężyk
- rezerwowa kompania saperów nr 163
- rezerwowa kompania saperów nr 164
- rezerwowa kompania saperów nr 165
- rezerwowa kompania saperów nr 166
- rezerwowa kompania saperów nr 167
- rezerwowa kompania saperów nr 168
- rezerwowa kompania saperów nr 171
- rezerwowa kompania saperów nr 172
- rezerwowa kompania saperów nr 173
- rezerwowa kompania saperów nr 174 – kpt. rez. Michał Lorkiewicz
- rezerwowa kompania saperów nr 175
- pluton parkowy saperów nr 71
- pluton parkowy saperów nr 72
- lekka kolumna pontonowa typ I nr 171
- lekka kolumna pontonowa typ II nr 172
- samodzielny pluton elektrotechniczny nr 21 (mob. batalion elektrotechniczny)
- samodzielny pluton elektrotechniczny nr 22
- stacja elektrowagonowa nr 2 (mob. 2 batalion mostów kolejowych)
- 31 samodzielna kompania czołgów rozpoznawczych
- 71 samodzielna kompania czołgów rozpoznawczych
- 72 samodzielna kompania czołgów rozpoznawczych
- 82 samodzielna kompania czołgów rozpoznawczych
- pociąg pancerny Nr 11
- pociąg pancerny Nr 12
- kolumna samochodów – kpt. obs. Jan Luszczyński
- kolumna samochodów ciężarowych nr 753 – ppor. rez. Damazy Choraszewski
- Lotnictwo i OPL
- eskadra liniowa nr 34
- III/3 dywizjon myśliwski
- eskadra towarzysząca nr 33
- eskadra towarzysząca nr 36
- pluton łącznikowy nr 6
- 4 kompania balonów obserwacyjnych
- ruchomy park lotniczy nr 1
- kompania lotniskowa nr 4
- pluton wartowniczy lotniskowy nr 71
- pluton wartowniczy lotniskowy nr 72
- pluton wartowniczy lotniskowy nr 73
- pluton lotniskowy nr 71
- pluton lotniskowy nr 72
- stacja meteorologiczna nr 71
- drużyna radiokorespondencyjna lotnicza nr 3
- kompania telefoniczno-kablowa nr 22 – por. Józef Gil
- dowódca plutonu – ppor. Władysław Rust
- kompania telefoniczno-budowlana nr 14 – por. Henryk Knie
- pluton telefoniczno-kablowy nr 16 – por. Wiesław Anc
Łącznie armia liczyła:
- 55 batalionów piechoty
- 19 szwadronów kawalerii
- 256 dział, w tym 24 haubice 155 mm wz. 1917, 24 armaty 105 mm wz. 1913 i wz. 1929, 62 haubice 100 mm wz. 1914/1919 i 146 armat 75 mm wz. 1897 i wz. 1902/1926[10]
- 20 dział przeciwlotniczych
- 78 czołgów rozpoznawczych (TKS lub TK-3)
- 2 pociągi pancerne
- 56 samolotów
- 16 samochodów pancernych wz. 34
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zawilski 2019 ↓, s. 785.
- ↑ Sobczak 1975 ↓, s. 34.
- ↑ Bauer i Polak 1983 ↓, s. 75–76.
- ↑ PSZ w drugiej wojnie światowej, Londyn 1951
- ↑ a b Porwit 1983 ↓, s. 93.
- ↑ Kirchmayer 1946 ↓, s. 41.
- ↑ Kozłowski (red.) 1979 ↓, s. 262.
- ↑ Stachiewicz 1998 ↓, s. 470.
- ↑ Stachiewicz 1998 ↓, s. 471.
- ↑ Wilkoński 1983 ↓, s. 195.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Bauer, Bogusław Polak: Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1983. ISBN 83-210-0385-0.
- Jerzy Kirchmayer: Kampania wrześniowa. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1946.
- Eugeniusz Kozłowski (red.): Wojna obronna Polski 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06314-1.
- Andrzej Przedpełski: Lotnictwo Wojska Polskiego: zarys historii 1918–1996. Warszawa: Bellona, 1997. ISBN 83-11-08650-8.
- Marian Porwit: Komentarze do historii polskich działań obronnych 1939 roku. Plany i bitwy graniczne. T. 1. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1983.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Wacław Stachiewicz: Wierności dochować żołnierskiej: przygotowania wojenne w Polsce 1935-1939 oraz kampania 1939 w relacjach i rozważaniach szefa Sztabu Głównego i szefa Sztabu Naczelnego Wodza. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 1998. ISBN 83-86678-71-2.
- Wojciech Wilkoński , Działania artylerii armii „Poznań” w 1939, „Wojskowy Przegląd Historyczny”, 4 (106), Warszawa 1983 .
- Apoloniusz Zawilski: Bitwy polskiego września. Kraków: Znak Horyzont, 2019. ISBN 978-83-240-5692-7.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].