Przejdź do zawartości

Golina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Golina
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Dwór z 1 poł. XIX w. wraz z otaczającym parkiem
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

koniński

Gmina

Golina

Prawa miejskie

1330–1870, 1921

Burmistrz

Mirosław Durczyński

Powierzchnia

3,52 km²

Populacja (28.11.2022)
• liczba ludności
• gęstość


5682[1]
1281,8 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 63

Kod pocztowy

62-590

Tablice rejestracyjne

PKN

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Golina”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Golina”
Położenie na mapie powiatu konińskiego
Mapa konturowa powiatu konińskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Golina”
Położenie na mapie gminy Golina
Mapa konturowa gminy Golina, w centrum znajduje się punkt z opisem „Golina”
Ziemia52°14′34″N 18°05′34″E/52,242778 18,092778
TERC (TERYT)

3010014

SIMC

0949017

Urząd miejski
ul. Nowa 1
62-590 Golina
Strona internetowa

Golinamiasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Golina. Golina leży na skraju Pojezierza Kujawskiego i Doliny Konińskiej, na zachód od Konina.

Według danych z 27 listopada 2022 miasto liczyło 5682 mieszkańców[2].

Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1330 roku położone było w XVI wieku w województwie kaliskim[3].

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Golina leży we wschodniej części województwa wielkopolskiego w powiecie konińskim, na skraju Pojezierza Kujawskiego i Doliny Konińskiej. W mieście krzyżują się trasy:

W niedalekiej odległości od miasta (500 m od tablicy granicznej) w miejscowości Spławie znajduje się przystanek kolejowy. Do miasta można dojechać również autobusami PKS-u.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość w zlatynizowanej formie Galli notuje Gall Anonim w swojej Kronice polskiej spisanej w latach 1112–1116[4]. Miejscowość pod obecnie używaną nazwą Golina wymieniona jest w łacińskim dokumencie wydanym w Poznaniu w 1280 roku sygnowanym przez króla polskiego Przemysła II[5].

W 1330 roku Jan - dziedzic Goliny otrzymał przywilej z rąk króla polskiego Władysława Łokietka na założenie tu miasta. Dzięki niemu miejscowość otrzymała prawa miejskie. W 1338 roku była ona wspominana jako miasto, znana była wtedy pod nazwą Golyna. Prawa miejskie Goliny zostały potwierdzone w 1362 roku przez króla Kazimierza III Wielkiego. Od początku było to miasto prywatne – siedziba rodu Golińskich. W czasie wojny trzynastoletniej w 1458 roku Golina wystawiła 3 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku[6]. W 1579 roku było w mieście około 20 rzemieślników, w tym 6 gorzelników oraz 3 rybaków[7]. W roku 1611 pożar strawił całe miasto. Do II rozbioru Polski miasto leżało w województwie kaliskim w Rzeczypospolitej Obojga Narodów[8].

Zabory Polski

[edytuj | edytuj kod]

Po II rozbiorze Polski w 1793 roku Golina dostała się pod zabór pruski i panowanie Prus. Po zwycięskim dla Polaków drugim powstaniu wielkopolskim, jakie miało miejsce w 1806 roku, miasto w latach 1807–1815 znalazło się w granicach Księstwa Warszawskiego. Od 1815 roku decyzją kongresu wiedeńskiego dokonano podziału księstwa i Wielkopolska ponownie weszła w skład Królestwa Prus, a Golina znalazła się w Królestwie Polskim w zaborze rosyjskim. Okres rozwoju miasta przerwało odebranie praw miejskich w 1870 roku. Na ponad 50 lat Golina wróciła do statusu wsi.

W XIX-wiecznym Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego miejscowość wymieniona została jako wieś leżąca w powiecie konińskim w gminie oraz parafii Golina. W 1827 roku w miejscowości mieszkało 1032 mieszkańców, a w 1861 roku w 120 domach zamieszkiwało 1337 mieszkańców w tym 656 wyznawców judaizmu. W początku XIX wieku rozwijała się również gospodarka. Znajdował się w niej lokalny browar, wielka gorzelnia, młyn, olejarnia napędzana siłą koni oraz garbarnia[8].

W 1881 roku znajdował się w niej parafialny drewniany kościół, szkoła elementarna założona w 1825 roku, urząd gminy, 153 domy; w tym 31 murowanych, zamieszkiwanych przez 1638 mieszkańców[8].

Miejscowość odzyskała prawa miejskie w 1921 roku.

II wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej nastąpiła eksterminacja ludności żydowskiej (część z nich została zamordowana w Lesie Krążel[9]). Ponadto okupanci niemieccy założyli na terenie miasta obóz pracy przymusowej dla Żydów, pracujących przy budowie zakładu przemysłowego na żydowskim cmentarzu[10]. W okresie okupacji Niemcy zmienili nazwę miasta na niem. Gohlen am Warthe. 21 stycznia 1945 roku do miasta wkroczyły oddziały Armii Czerwonej.

Poległym i zamordowanym przez Niemców Polakom poświęcono tablicę, znajdującą się w ścianie gmachu przy ulicy Nowej. Na lokalnym cmentarzu spoczywa nieznany polski żołnierz, zabity w czasie bombardowania lotnictwa niemieckiego w pierwszych dniach września 1939 roku[7].

Po wojnie nastąpił rozwój miasta, powstały nowe osiedla mieszkaniowe, budynki użyteczności publicznej, wybudowano nowy kościół. Swoją działalność rozpoczęły: zakład obuwniczy, będący oddziałem Poznańskich Zakładów Obuwia "Domena", zakład utylizacyjny Rejonowego Przedsiębiorstwa Przetwórczego Przemysłu Paszowego "Bacutil", mieszalnia pasz, Spółdzielnia Kółek Rolniczych i Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. konińskiego[7].

Historia społeczności żydowskiej

[edytuj | edytuj kod]

Początków golińskiej społeczności żydowskiej, można doszukiwać się już w XVII w., z całą pewnością natomiast można stwierdzić obecność wyznawców religii mojżeszowej w XVIII-wiecznej Golinie.

Według spisu ludności z 1808 r. liczba mieszkańców Goliny, będących wyznawcami Judaizmu wynosiła 227 osób[11].

Żydzi byli aktywnymi członkami lokalnej społeczności poprzez udział w życiu gospodarczym miasteczka, zajmując się głównie handlem i rzemiosłem. Prowadzili też miejski młyn i garbarnię. W latach 20. XIX wieku utworzono niezależną gminę żydowską. W latach 70. XIX wieku funkcję rabina pełnił Abraham Prost.

We wrześniu 1939 r. Niemcy po zajęciu miasta, rozpoczęli represję lokalnej ludności w tym żydowskiej. Golińscy żydzi od dnia 17 do 18 lipca 1940 r. zostali deportowani do Zagórowa i Rzgowa oraz do wiejskiego getta w Grodźcu.

9 marca 1941 r. Żydzi zgromadzeni w Groźdzcu zostali przetransportowani przez Niemców do Izbicy Lubelskiej, Józefowa Lubelskiego i Krasnegostawu w Generalnym Gubernatorstwie. Pozostawieni w Zagórowie i Rzgowie zginęli podczas masakry w lasach niedaleko Kazimierza Biskupiego w październiku 1941 roku.

Zagłady nie przeżył żaden członek społeczności żydowskiej Goliny.

Pomnik upamiętniający miejsce położenia żydowskiego cmentarza na terenie Goliny, znajduje się przy ul. 1 Maja 52.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Piramida wieku mieszkańców Goliny w 2014 roku[1].


Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Drewniany kościół św. Jakuba Apostoła z 1765 r.

Najcenniejszym zabytkiem miasta jest drewniany kościół św. Jakuba Apostoła pochodzący z 1765 roku. Wokół niego zlokalizowane są dwie kaplice. Jedna pochodząca z 1696 roku jest kaplicą murowaną. Natomiast drewniana kapliczka pochodzi z XIX wieku. W mieście zlokalizowanych jest kilka budynków pochodzących z końca XIX i początku XX wieku. Oprócz tego w granicach miasta rozłożony jest park krajobrazowy z drugiej połowy XIX w., na którego skraju znajduje się klasycystyczny dwór szlachecki z pierwszej połowy XIX wieku. W parku znajdują się liczne drzewa-pomniki. Z innych atrakcji wyróżnić możemy kościół pw. Matki Bożej Szkaplerznej.

Wspólnoty wyznaniowe

[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości działa klub sportowy LZS Polonia Golina, którego sekcja piłkarska występuje w lidze okręgowej grupy konińskiej. Największymi sukcesami klubu są występy na boiskach IV ligi.

Wyniki LZS Polonii Golina według lat[potrzebny przypis]
Sezon Liga Poz. M. Pkt. Mecze Bramki Uwagi
zw. rem. por. zdob. str.
2003/04 klasa A 8. 22 30 8 6 8 40 40
2004/05 klasa A 8. 26 33 9 6 11 40 51
2005/06 klasa A 13. 26 16 4 4 18 28 61 spadek
2006/07 klasa B 4. 24 45 14 3 7 54 24 awans
2007/08 klasa A 14. 30 26 7 5 18 51 75
2008/09 klasa A 3. 30 65 20 5 5 94 34
2009/10 klasa A 1. 30 80 26 2 2 107 29 awans
2010/11 okręgówka

Ludzie związani z Goliną‎

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Goliną‎‎‎.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Golina w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  2. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2009 r.), Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, czerwiec 2010, s. 103, ISSN 1734-6118 [dostęp 2010-07-16].
  3. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 178.
  4. „Monumenta Poloniae Historica”, Tom I, Akademia Umiejętności w Krakowie, Lwów 1864, s. 453.
  5. „Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski”, tom I, Biblioteka Kórnicka, Poznań 1877, s. 465–466.
  6. Kodex dyplomatyczny Wielkiej Polski; Codex diplomaticus Majoris Poloniae zawierający bulle papieżów, nadania książąt, przywileje miast, klasztorów i wsi, wraz z innemi podobnéj treści dyplomatami, tyczącemi się historyi téj prowincyi od roku 1136 do roku 1597; zebrany z materyałow przez Kaźmierza Raczyńskiego byłego Generała W. Polskiego i Marszałka nadwornego koronnego przysposobionych; wydany przez Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1840, s. 182.
  7. a b c Piotr Maluśkiewicz, Województwo konińskie : szkic monograficzny, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk, 1983, s. 153-155, ISBN 83-01-00534-3, OCLC 11783554
  8. a b c Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich t. II, hasło „Golina”. nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1884. s. 657. [dostęp 2019-06-01].
  9. Gmina Golina - Historia ludności żydowskiej w Golinie [online], golina.pl [dostęp 2023-10-07].
  10. FORUM GMINY GIZAŁKI ''B'': ZAGŁADA ZAGÓROWSKICH ŻYDÓW [online], FORUM GMINY GIZAŁKI B, 27 lutego 2018 [dostęp 2023-10-07].
  11. PERSABIO.pl, Gmina Golina [online], www.golina.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  12. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-09].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]